türkiye'nin geleceği için hala umutlu olan insan

• ben. zira ne zaman umutsuzluğa düşsem aklıma şu geliyor:
  
  osmanlı devleti basbayağı batarken şu ankinden daha içler acısı bir haldeydik. atatürk'ün "ülke battı gitti, ben de işime bakayım bari" dediğini düşünebiliyor musunuz?
  
  bir adamın umudunu kaybetmemesi (ve elbette çevresindekilere de aynı umudu aşılaması) 600 küsur yıllık devleti kurtardı, küllerinden dünyanın en büyük ekonomilerinden birine sahip olan türkiye cumhuriyeti'ni doğurdu. umudunu kaybetmeyen atatürk öyle bir ülke kurdu ki, ölümünden on yıllar geçmesine rağmen kendisine her zaman sahip çıkıldığı gibi dahili düşmanlarının yarısı onun dediğine geldi, diğer yarısı da hala kendi çaplarında bir şeyler denemelerine rağmen yıkamıyorlar kurulan bu güzel ülkeyi.
  
  bu milletin, bu kültürün, bu medeniyetin kurtulmasına ve yeniden kurulmasına bir umutlu adam yetti. ve onun mirasını taşıyanlar, bu umudu her gün yeniden yeşertenler olacak. umudunuzu kaybedeceğiniz zaman "mustafa kemal umudunu kaybetseydi ne olurduk?" diye sorun, üzerinde biraz düşününce o umut kendiliğinden yeşeriyor zaten.