toplumsuz devlet

• distopik cehennem.
  
  bu cehennemde devlet, sivil toplum ve birey karşısında bağımsız ve öncelikli bir konuma sahip olmakla kalmaz aynı zamanda her şeyin kendisiyle anlam kazandığı bir hareket noktası haline gelir. böyle olunca da birey ve onun özgürlükleri kendi başına değil, ancak devletçe kutsandığı zaman bir hayatiyet kazanabilir. devlet sadece bireysel ve toplumsal özgürlüklerin değil, bireyin ve toplumsal hayatın bütün toplumsal unsurların da temelini oluşturur. sanat, ahlak, hukuk, bilim devletin hayat verdiği unsurlardır. böylesine aşkın ve kuşatıcı bir devlet aygıtının pratikte nasıl bir şekil aldığını tasavvur etmek zor değil.
  
  "ne yaptıysak devlet için yaptık" mazereti altında her türlü hukuksuzluk, zorbalık, hak ihlali kolaylıkla meşrulaştırabilir. ne de olsa devlet kutsaldır.