patronun söylediği unutulmayan sözler

• bazen güldüren bazen sövdüren cümlelerdir.
  
  sene 1900; işyerinde ilk günlerim, işverenim elinde bir miktar pamukla hışımla odama daldı, "milli servet bu!" diye başladığı konuşmasını "biz toplu iğneyi bile ithal ettiğimiz zamanlardan bu günlere geldik." diye bitirdi. önce ne demek istediğini anlamadım, yüzüne boş boş baktığımı fark edince pamuk ekiminin azaldığını, ileride samanı bile ithal edeceğimizi bunun olağan sayılacağını üzüntüyle anlattı. atadan sanayiciydi... yıllar geçti, geldiğimiz duruma bakıp o sözleri ne zaman hatırlasam toplantı masasının üzerine bıraktığı, günlerce orada duran pamuk topağı gelir aklıma... üzülürüm.