1 entry daha
  • “john ruskin’in yoğun duygularını salt gerçeklermişçesine doğaya yükleyen şairleri eleştirmek için kullandığı terim: cansızları hayat dolu olarak hayal etmek. en sık karşımıza çıkan örnek “zalim gece” olabilir. şairin duygusunun dış dünya nesnelliğini değiştirmesini bayağı buluyordu ruskin.

    oğuz atay bu terimden yola çıkarak “apatetik yanılgı” ifadesini türetmiştir. özellikle ansiklopedik anlatımlarda örneğin coğrafik bir bilginin ardından ünlü bir ismin hayat hikayesinin ruhsuzlukla verilmesini bu şekilde eleştiriyordu. örneğin bir ansiklopedide “kent” kelimesinin altında “kenan evren”in hayat hikayesinin bilgi olarak aktarılması gibi. bilgiyle duygu arasındaki bağın temelli kopuşuydu ona göre.” can soyer
2 entry daha
hesabın var mı? giriş yap