taban tabana zıt

• hayatımız seçimimize (ve rastlantılara) bağlı olarak birbirinden çok farklı görünümler, zıt duygu ve yaşantılara evrilebilir durumda. birbirine taban tabana zıt olabilecek kadar. o zaman kasmadan önümüzden yemeli, anlık karar verdirici duygu ve sezgilerimizden gitmeli. iki zıt hayat da bize aitse, ikisi/hiçbiri de bize ait değildir. ne kadar dönersen dön kıçın yine arkanda^*. burada kasmama gerekçesi götümüzün acımayacağı değil, göt hiç acımayacak olursa yaşamımızın hepten yalan çıkabileceğinden. (bkz: sevdiğin)
  
  babam sadık ama azgındı, ben ona benzemediğimden, erkek ölgünlüğümden acı duyardım. anam, yok aynı babansın diyor. bir kardeşimi açık açık, birini alttan yürüyor da kendini saklıyor biçimde onun asıl ardılları görürdüm. ben haklıysam da (babam gibi değilsem) öbür türlü algılanabiliyormuş. bu da garip. insan farklı, dahası taban tabana zıt görülebiliyor. belki biri de ötekisi de olmayabileceği, veya sabitse bile olduğundan farklı duyumsanabileceği için insan insan.