nefret edilen ilkokul öğretmeni

• durun dostlar; hemen "olmaz oyle $ey!" demeyin. anlatacagim.
  
  magdur edebiyati degildir yaptigim, yanli$ anlamayin. kimilerinin gidecek okullari yok, bilirim hepsini. ama benim anlatacaklarim insanlikla ilgili.
  
  sorunlu bir ilkokul hayati ya$adim diyebilirim. birinci sinifta harika bir ogretmenim vardi. ama rahatsizdi, kalbinden. ucuncu sinifta zorunlu olarak terk etti bizi. yeni bir ogretmen geldi. $ans eseri aile dostumuzdu hem de. ben de o donemlerde cocugum, tahmin edebileceginiz uzere. $imardim bir miktar, haddimi a$tim. ama cok sorun olmuyordu. cocuklardik, parlak yildizlardik o zaman.
  
  ilkokul dorduncu sinifta eski ogretmenim geri dondu. harikaydi. hayatimin en guzel yillarindan biriydi. o hayata geri donmu$tu, bunun icin cok mutlu ve sevecendi. ayni $ekilde o bize geri dondugu icin biz de oyleydik. ama uzun surmedi. be$inci sinifta tekrar rahatsizlandi, ve temelli ayrildi.
  
  kara gunler ba$liyordu. dagittilar hepimizi be$inci sinifta. beni sinifin en tembellerinden yasin diye bir cocukla donemin en inek sinifina verdiler. eh, benim de yasin'den cok farkim yoktu aslinda. yasin benim aptal olan versiyonumdu yalnizca. bu inek sinifi benden randiman alamadi dostlar, bir turlu sevemedi beni. ben de onlari sevemedim. ve gittim agladim anneme, "kurtar beni!" diye. nereden bilebilirdim bu dilegim yuzunden cehenneme gidecegimi.
  
  evet gittigim sinif 5-k idi. cok iyi hatirlarim. ilk donemin ortalarinda gitmi$tim. fatma diye bir kadindi ogretmen. benim takip da kimselere soyleyemedigim adiyla kara fatma...
  
  denyonun tekiydi desem haksiz cikmam herhalde. "yemek yapip getireceksiniz!" demi$ti bir gun. benim de anne baba sabah ak$am cali$iyorlar o sirada. benimle ugra$acak halleri yok. "ortmen boyle boyle dedi." falan dedim herhalde. annem de "tamam tostlari goturursun i$te." falan demi$tir saniyorum. neticede ben yemek gununde her gun goturdugum tostlarimi goturdum. hanimefendiye begendiremedik. yemek miymi$ bu. kendisi herhalde imam bayildilar, yaprak sarmalar bekliyordu. tum sinifin ortasinda azarlami$ti beni, bilmemne notuma 1 verecegini soylemi$ti ki hepinizin hatirlayacagi gibi bu felaketin ta kendisi demekti o zamanlar. ezilmi$tim. uvey evlat muamelesi goruyordum. erkek cinderella'ydim.
  
  hic unutmam, bana en buyuk yamugunu, en tiksindirici hareketini ogretmenler gununde yapmi$ti. bir pazartesi sabahiydi ve uyanamami$tim. okula gec kalmi$tim, babam birakacakti. evden cikarken, son anda hatirladim ogretmenler gunu oldugunu. "cicek alalim." dedim. o zamanlar oturtugumuz evin de bahcesi cennet. babam "gec kaldik $imdi alamayiz $unlardan kopar biraz bak guzel cicekler bunlar." dedi. iyi dedim kopardim. sonra onlari demet yaptim arabada. cok da $ahaneydi. okula gittim, sinifa girdim. uzattim cicekleri, "ogretmenler gununuz kutlu olsun." dedim. ilk once ciceklere, sonra bana bakti. "sen buna cicek mi diyorsun? dalga mi geciyorsun benimle?" diye birkac dakika payladi. sonra cicekleri kaloriferin altina atti. i$te kendisinden tiksindigim an bu andir, nefretimi mustahak eyledigim saniye budur. sustum o gunden sonra. bir not defteri aldim, her gun yaptigi sacmaliklari ona kaydettim. ak$am anneme gidip gosterdim. annem konu$maya gelmek istedi, kar$i ciktim. oldururum kendimi, evden kacarim falan dedim. bu $ahsiyet fukarasi insanin sinifinda 1-1.5 ay kaldiktan sonra ba$ka bir okula, harika insanlarin arasina gectim. ve hayatimin en guzel ilkokul donemini yalnizca bir donem ya$ayabildim. o fatma denen kadini bugun gorsem, bayan falan demem agzini burnunu kirarim gibime geliyor. neyse bak sinir yaptim.