1 mayıs

• chicago’da 1886 yılında ölen işçiler türk değildi. ya da 1891’de fransa’dakiler… yarın 1 mayıs’ı dünyanın pek çok ülkesiyle birlikte türkiye’de de alanlarda kutlayacak işçilerin hiçbiri de onların milliyetiyle ilgilenmiyor. fakat dünyanın tüm diğer işçileri gibi, bugün hala 8 saatlik çalışma saatine sahip olmalarını, onlara borçlu olduğunu biliyor: onlarla olan bu ortak noktalarının, geleceklerinin, tarihlerinin; milliyetten de, dinden de önemli olduğundan, yedikleri ekmek, döktükleri ter kadar, emin olarak. emek ve üretim üzerine kurulu insanlık tarihinde kendi payına düşen kan, ırk ve cinsiyet ayırmıyor. döktüğü terin hakkını alabilmesi için, daha önce dökülen kanlar olduğunu bilenlerin, birlik dayanışma ve mücadele günüdür 1 mayıs. alınan her nefeste, şu sözlüğe yazmak için mesainizden vakit ayırabilmenizde, gezip tozabiliyor olmanızda, evinizde çocuğunuza ayırabildiğiniz fazladan her dakikada, sizden çok önce, sizden çok fazla sıkıntı çekmiş, sizinle aynı sınıfta olmaktan başka ortak noktası olmayan, pek çok kardeşinizin emeği ve ne yazık ki kanı var.
  
  yarın dolacak alanlarda, 1977’de, 1989’da, 1996’da akan kanların renginde olacaktır, bayraklar.