• tabular toplumuyuz, annelik de kutsallığı haricinde konuşulması ayıplı konulardan...

    iki buçuk yıllık anneyim, kendimi anne olduğum için hiç bir şekilde kutsal hissetmiyorum. çocuğum benim herşeyim, artık hayatta tek sevdiğim şey hatta. ama gönül rahatlığıyla söylüyorum ki, anne oldum ve hayatım kaydı. doğumdan iki ay sonra çalışan anneliğe terfi ettim, daha da kaydı. destek olan hiç kimse yok, iki anne de uzak. ha olmalı mı? ben çocuğu birileri bana destek olmak zorundaymış diye mi doğurdum? hayır! ama o etrafta kutsal kutsal gezinen anneler var ya, günün herhangi bir saatinde annesinden, teyzesinden, kızkardeşinden destek alabilen, ay anne sen şunu azıcık tut, karnı tok, ben azcık uyuyayım diyen anneler. buyrun tatlış anneler, linç edebilirsiniz.

    nasıl inandırıldıysam artık, anne olunca üstüme böyle bir kutsallık inecek sandım. inmedi. bebeğim gık dese annesi olarak derdini bir tek ben anlayacağım sandım. anlamadım. ağlayınca benim kokumu alıp pıt göğsümde uykuya dalacak sandım. dalmadı. yoga, yürüyüş yapınca normal doğurabileceğim sandım. doğuramadım. çocuğumla herşeyi konuşursam beni anlar sandım, anlamadı. olmadı da olmadı. anne olmak için doğmadığımı düşünmeye başladım ben de, psikolojim bozuldu. oysa annelik olmak için doğulan birşey değil ki... herşey gibi, deneye yanıla öğrenilen birşey... iki yılın sonunda bunu kabul ettim, rahatladım.

    iş hayatında kendimi başarısız hissettim, çünkü başaracak zamanım yoktu, eve koşup emzirmem gereken bir bebem vardı. aa olur mu canım, sen en büyük şeyi başardın, çocuğun var dediler. yok arkadaş o iş öyle değil! iş yaşamında anne olduğu için ikinci sınıf eleman olmak, ay bunun çocuğu var sonuçta habire izin alması gerekecek, kritik şeyleri vermeyelim buna, kaldıramaz diye bakılması ne demek babalar bilmez mesela. hala başarmak istiyorum, hala sabahlara kadar çalışmak istiyorum ben. çok kutsal değil mi?

    doğumdan sonra ilk bir kaç ay eşimle cinsel hayat sekteye uğradı, üstelik benim libidom tavanken. beni ilk önce 'anne' olarak görmeye başlamış, yanaşamıyormuş, memelerimi bebek emiyormuş, bebeğinmiş artık memelerim. aa ama pardon, kutsal annelerin libidoları olmaz, memeleri de süt için yaratılmış olup cinsel bir obje olmaktan çıkar, süt gidince de pıst diye söner sarkar zaten. kutsal meme olur.

    çocuğumu sevmeme engel tek bir şey bile yok. ama bu kutsal annelik meselesi, öyle düşünemediğim için önce kendimi sevdirmedi bana, sonra toplumu...

    biz hala kadınız, hala normal insanlarız, çocuklarımız bizim için dünyanın en tatlı şeyleri evet ama sizin için öyle olmayabileceğinin farkındayız, dünyanın en zeki çocuğunu doğurmadığımızı biliyoruz, hala sevişmek istiyoruz, hala genç olmak istiyoruz, hala çalışmak istiyoruz, evet doğum günü de kutlamak istiyoruz konseptli monseptli, ama hayatımızın bitmemiş olduğunu da bilmek istiyoruz...

    kustum galiba, kusuruma bakmayın gari.
8 entry daha
hesabın var mı? giriş yap