nils frahm

• kankası ólafur arnalds'ın çizdiği yoldan pek de güzel giden esnaf. kariyerinin başında bir iki contemporary ya da neoklasik eser ver, sonra daya ambient'ı... melodi yok, bir şey yok, ama son albümünün adı all melody, yersen...
  
  olm sizi bize sayıyla mı veriyorlar? bohren & der club of gore türkiye'ye geldiğinde ön grup library tapes'ti -tek kişilik projenin grup olmadığını biliyorum tabii ki, ama jargon bu-. herif iki tuşa basıp, mixer'den sağı solu kurcaladı, eee? ne bu?.. 'abi, herif çok dolu ya... minimalizm bu işte abi...' diye düşündü insanlar. ulan ne 'işte bu!'su? herif bildiğin taşak geçti insanlarla... iki tuşa basacaksın, mixer'den knob'ları bir sağa bir sola çevireceksin diye binlerce kilometre yol gelmene ve dahi kıta değiştirmene ne gerek vardı lan?
  
  nils, kankan gibi ne idüğü belli olmayan sözümona ambient şeyler kas sen başkan. zaten sinema/dizi sektörü sizi keşfetti keşfedeli paraya doydunuz. millete iteleyin tek akorluk havaları, 'biz aslında minimalizmi yedik bitirdik, müziği donumuzda sallıyoruz' diye... zamanında iyi pr'ını da yaptılar tchaikovsky'nin son öğrencisi nahum brodski'den ders aldın diye. yiyin bakalım ekmeğinizi. türkiye'de karaköy, kadıköy var da, almanya'nın ya da izlanda'nın karaköy'ü, kadıköy'ü yok mu?..
  
  sözün özü, eskinin contemporary classical'cılarına en fazla iki albüm yapma şartı getireceksin. bu türdeki her müzisyene iki albüm basma hakkı tanıyacaksın. sonrasında cıvıyor çünkü. ólafur'la müziğin bug'ını buldunuz, yürüyün bakalım o yoldan. all melody'ini sevsinler senin...