durulmak

• "ama şimdi, dünkü çocuklar halime gülüyor. bense onların babalarını kabul etmezdim, sürümü bekleyen köpeklerin yanına bile koymazdım." eyüp, 30:1
  
  200 km ile giderken el freni çekenler için sancılıdır. üstad jung şöyle diyor:
  
  "...sonra, insan, bir dionysus yaşantısının, putatapanlığa dönük olduğunu görüp, burada keşfedilen yeni bir şey olmadığını, aynı hikayenin ta başlangıçtan beri yinelenip durduğunu fark ederdi. unutulmaması gereken dördüncü husus ise, ruhsal durumun insanı, böyle kıvanç içindeki kahramansı, tanrımsı yüksekliklere çıkarmasının ardından, aynı gücün onu uçurumların dibine götüreceği besbelliydi. bu düşünceler insanı avantajlı bir duruma getirirdi, bütün bu fanteziler, oldukça yorucu bir dağ tırmanma seferinden dönüşte, günün sıradan olaylarına dönmesiyle sona ererdi. nasıl ki akarsular vadileri, geniş ırmaklar da düz arazileri arar, yaşam da sadece, sıradan şeyler boyunca akmakla yetinmez, her şeyi sıradan yapar. olağandışı, eğer facia ile son bulmazsa, her zaman değilse de, kimi zaman, usul usul sıradan olanın yanısıra gider. kronikleşen kahramanlık kasılıp kalır, buysa facia ile ya da nevrozla, ya da her ikisiyle birden sonuçlanır."
  
  fortuna vitrea est dum splendet frangitur.