i tonya

• "nature vs nurture problem" konusuna iyi bir örnek olarak gösterilebilecek film. buz patenine doğuştan yetenekli olan tonya harding'in, yaşadığı çevre ve büyüdüğü ortamın etkilerinden kurtulamayıp, potansiyelini değerlendiremeyişine ve kendi elleriyle kariyerini bitirişine tanıklık ediyoruz.
  
  fiziksel ve psikolojik şiddet gördüğü annesi ile ilk eşi jeff gillooly, hayal aleminde yaşayan shawn eckhardt, bir yandan ağır işlerde çalışmak zorunda kalırken diğer yandan en büyük tutkusu olan buz patenine odaklanmaya çalışması, disiplinsizliği, nancy kerrigan saldırısının ulaşabileceği boyutları tehdit etme işi planlanırken akıl edememiş ya da umursamamış olması, tonya'dan yeteneğinden fazlasını bekleyen ve ona bir şans vermek istemeyen jüri üyeleri... tek suçlunun tonya harding olmadığını görüyoruz ve böylesi bir yeteneği boşa harcadığı için hem üzülüyor hem de kızıyoruz kendisine.
  
  tek suçlu olmasa da en büyük suçun kendisinde olduğu, aldığı cezayı da hak ettiği kanaatindeyim ben. ancak röportaj kısmında tonya'nın da bahsettiği gibi, medya yaşananları nancy kerrigan'ın kahraman, tonya harding'in ise kötü adam olduğu bir hikaye tadında servis etmiş. zaten insanların da beklentisi bu yönde.
  
  toplumun sempatisini kazanmaya başlayan biri olduğundan onu taparcasına seviyor, yalnızca iyi yönlerini görüyor ve ilahlaştırıyoruz. antipati yaratan bir olayla gündeme gelen kişilerdense bir anda ölesiye nefret etmeye başlıyor, yalnızca kötü yönlerini görüyor ve silip atıyoruz. oysa her madalyonun iki yüzü, buzdağının da görünmeyen kısmı var. kahramanlaştırmaya çalıştığımız herkes göründüğü kadar iyi, kötü adam ilan etmeye çalıştıklarımız da göründüğü kadar kötü olmayabilir. olumlu ve olumsuz yanlarıyla birer insan olduklarını unutuyoruz çoğu zaman.
  
  bu yüzden filmin en beğendim yönü, tonya harding'i ne göklere çıkarıyor ne de yerin dibine sokuyor oluşuydu. kusurlarıyla birlikte yaşadığı zorlukları ve azmini de göstererek en nihayetinde bir insan olduğunu hatırlatıyor bizlere.