unuttum kendimi

• değmezdi dağlar olmasa
  yaşlanıyorum
  değmezdi dağlar olmasa
  
  çok ağaç gördüm
  çok kuş
  
  beşparmak dağını gördüm b afa’da
  sarmış firuze sır gibi killi toprağımızı
  masal
  
  ey zeytin ağaçları!
  
  ali’nin kızını da getirdiler
  kazdağı besler çocuklarımızı
  besler mustafa kemal’den hektor’a
  
  çok ağaç gördüm
  çok kuş
  
  çıkabilir aydınlığa
  çıkabilir yer altından bütün kentler
  yanar değil artık hasandağ
  
  ey incir ağaçlan
  
  ön ayaklarını germiş bir boğa
  bir boğa gibi aşmış ana tanrıçaya
  toros’u gördüm
  
  çok ağaç gördüm
  çok kuş
  
  unuttum kendimi toprakta.
  
  (bkz: melih cevdet anday)