bu ülke
-
ben yazıyı okurken annem büyük bir dikkatle başından sonuna kadar takip ederdi. eğer annem ağlarsa babam "tamam ümit yazı olmuş, ver postaya" derdi. annemin ağlamaması halinde "gel biraz daha çalışalım" derdi. yani turnusol kağıdı olarak annemin gözyaşlarını kullanırdık. bu ülke'de annemi ağlatmamış tek yazı yoktur.
ümit meriç yazan
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap