josef k nereye maria puder oraya

• ekşi sözlük yazarı, yazar olmaya çalışanı.
  
  2018 beklentilerini, 2017 den 2018 e taşımak istemediklerimizi, geride kalan yılın değerlendirmelerini kendi başlığımız altında yazmaya sevgili carriebradshaw ve door creaksden sonra ben de karar verdim. mart ayını uğurlamakta olduğumuzun, yeni yıl heveslilerinin bir çoğunun o ilk heyecanlarını kaybettiklerini, hevesle aldıkları defterlere artık yazmadıklarının kesinlikle farkındayım. işte ben ben böyleyim. yazmadan evvel iyice düşünüp taşınmalı, kendimi tekzip etmemek için her türlü ihtimali önceden düşünmeliyim. konu kendim olunca bu sayılı nedenlerden ötürü geç kalırım.
  
  2017 nin sonu ve 2018 in başından başlamak istiyorum. en iyi hatırladığım ve etkisi hala üzerimde kalan zamanlardan.
  
  ben 2017'den yaşadıklarımdan kesin yargılara ulaştım. başka kesin yargılar onları devirene kadar burada çakılı duracaklar.
  
  1- fiziksel koşullar ruh sağlığımızla direkt ilgilidir. uzun süreli bir fiziki koşul değişikliği ruh halimizi kesinlikle etkir.
  2017 sonunda küçük bir bebeği olan kardeşim, evindeki tadilat sebebiyle 2 ay kadar bizim evimize taşındı. eşi, bebeği ve kendisiyle evde fazladan 3 kişi yaşamaya başladı. elbette kendi ailemin parçasıydılar ama yattığım odadan, kendime ait konfor alanlarına ve hatta yemek düzeninden banyo yapacağımız zamanların kısıtlanmasına kadar bir sürü konuda düzenimi yitirdim. tolerans gösterebileceğini sanıyor insan. belli bir yere kadar başardığımı sanıyorum. ancak sonra huysuzlaşma şeklinde bir reaksiyon göstermeye başladım. koşulları bu hale getirenlere gidip dürüstçe konuşmak varken, konudan en az benim kadar mustarip olan anneciğime hırçın davranarak olayın üzerimdeki negatif etkisini atmaya çalıştım. şimdi baktığımda ise böyle davranarak kendime başka pişmanlıklar yarattığımı görüyorum.
  
  ders: fiziksel koşullar elde olmayan sebeplerden bozulduysa, onları düzeltmeye çalışmak lazım. kendi refahımız bozulduğunda artık başkalarına da faydalı olamıyoruz. evi düzeltemiyorsan geçici çözümler aramalı, arkadaşında falan kalmalısın. huysuz keçi olmanın hiçbir faydası yok.
  
  2- hiçbir dış etkene bağlı olmaksızın kendi rutinimizi sağlayamadığımız zamanlar düşmanımızdır. yani ev, iş müsaitken hala kişisel hedeflerimiz için düzenli çalışmıyorsak, amacımızı belirleyemiyorsak tembeliz demektir. hayatı ziyan eden en fena sebeplerden biri bu tembellik. uyuşukluk ama günümüz dünyasının saçma sapan uyaranları tarafından gerçekten ele geçirilmiş olmak kaynaklı uyuşukluk. otuz yaşı geçince insanın yaşayamadıklarına dair telaşı artıyor. yaşayamadıklarımızın önündeki en büyük iki engel makul olamamak ve istikrarlı olamamak. 2018 daha akla yatkın hedeflere düzenli çalışarak ulaşılacak yıl olur umuyorum. yazarak, çizerek, planlayıcılar ve ajandalarla birlikte.
  
  ders: tembel olma, planlarına uy. miskinliğe pabuç bırakma.
  
  3- dış görünüş sandığımzıdan önemli. dış görünüş güzelleştikçe kendimizle bir sürü konuda yüzleşmek daha kolay oluyor. insanların dışınıza bakarak sizi yargıladığı zamanlarda siz de kaçmaya, yüzleşmemeye meyilli oluyorsunuz. onların yargılarının haklı yerleri elinize batmasın diye hemen inkar ediyorsunuz. düşünmeden inkar insanı aptallaştırıyor. yaşadığım sağlık sorunu sonrasında değiştirdiğim düzenim ve akabinde geldiğim daha sağlıklı hal ile fark ettim ki bir sonraki maddede anlatacağım öz güven sorunum benim hayatımı bir sürü alanda etkiliyormuş.
  
  ders: güzellik gelip geçici evet, ama güçlü karakter kalıcı.
  
  4- sonuçların arkasında duran sebepleri yeterince önemsemiyorum. oysa problem teşkil eden bir sonuç varsa sebebi bulmadan üzerine tampon bastırmak bir işe yaramıyor. en büyük eksikliğim yeterince hayır dememek olduğunu keşfettim. neredeyse hiç. bunu birkaç örneklem kişiye hayır demeye kendimi zorlayarak çözmeye çalışmışım. hiçbir işe yaramadı. o kişilerle yersiz kavgalara, o kavgalar sonunda da hiçbir suçum olmadığı halde özür dilemeye vardı sonu. kendimi kabul etmeye/ettirmeye çalışırken kendime çelme takmış buldum kendimi. bu hayır deme problemini araştırırken çocukluğumda aldım soluğu. toplumun geneline kıyasla çok daha özenli ailelerle büyümüş olsak da iyi niyetli bir sürü hata ile yetiştirilmişiz. kendi arızam, önemsenmeyen iradem yüzünden otuz yaşımdan sonra kendime hayır demeyi öğretiyorum. arkadaşlarım beni sevsin diye her türlü isteklerine boyun eğmek zorunda değilim. hatta onları kendi isteğimmiş gibi hevesle kabul etmek, herkesten daha çok özen göstermek zorunda değilim. bu gerçeği şimdi fark ediyor oluşumda madde 3 te bahsi geçen yenilenen öz güvenin payı büyüktür.
  
  ders: noksanlıklarını herkesten önce kendin keşfet. kendi çocukluğunu bul, onu yeniden kendin büyüt. bunu senden daha iyi, daha doğru kimse yapamaz.
  
  5- para harcama alışkanlıkları da öz güven/ hayır diyememe konularından etkilenir. doğmuş/doğacak sorunlarını çözmeyen para atıldır. başkalarını memnun etmek için para harcamayı bırakmalıyım. insiyatifleri doğrultusunda para harcadığım insanlar benim yalnızca paramı değil vaktimi de boşa harcayanlar. önce kendi hedeflerime göre birikim yapmalı sonrasında kalan paramı vicdanımın da onayladığı yerlere harcamalıyım.
  
  ders: para da bir başarı kalemidir hayatta!
  
  6- yukarıda sayılmış her şeyi başarmak için vakte ihtiyaç var. vakit öldürüclerden, sosyal medyadan, akrabaların bitmek bilmeyen yakınmalarından, işte ve evde hayır diyememek sonucu üzerime yıkılmış sorumluluklardan kurtulmak zorundayım.
  
  ders: bana ayrıldığına kendimi inandırdığım radyasyonlu alanı protesto ediyorum!
  
  dip not: çok sevdiğim bir dostun tavsiyesi ile bütün bunları önce bir kağıda yazdım, sonra sözlüğe.
  
  düzeltme: elbette yazım hatası. (bu upuzun metni okuyup da düzeltene sevgiler. )