2018 ekonomik krizi

• ülke adına üzülsem de son derece keyifli anlar yaşamama sebep oluyor bu kriz.
  
  referandumdan önce eşimin akrabaları gelmişti. 24 saat a haber izleyen tayfa. kılıçdaroğlu ekranda belirdiği anda küfürün bini bir para. referandumda evet dışında oy vermek hainlik gibi bir şey demişti bir tanesi, sonunda da başlamıştı tartışma. işte klasik laflar. hatta bir tanesi şey demişti: yav insan düşünür, almanya hayır diyor, hollanda hayır diyor, fransa amarıga hepsi hayır diyor, arjantin bile hayır diyor. bunlar bizim iyiliğimize olan bir şeyi ister mi?
  
  baktım ki bir şey konuşmak boşa, haklısın abi demiştim. arjantin de hayır diyorsa durum kritik.
  
  neyse bunlar geçen hafta geldi. 3-4 aile inşaatlara taşeron iş yapıyorlar. biri doğrama yapıyor, biri kaynakçı falan fişman. işleri tıkırındaydı. şehir hastaneleri yapılacak diyelim belli başlı firmalar üstleniyor işi, bunlar da o firmalardan işi alıyor, 3 liralık iş yapıyorlarsa 30 lira cepte. geldiklerinde öyle bir coştular ki hükümete karşı. lan dedim acaba benimle mi kafa buluyorlar. meğer çalıştıkları firmalardan 5-6 aydır para alamıyorlarmış. kredi kartları patlama noktasına gelmiş, ellerinde nakit kalmamış vs.
  
  ya dedim ülkemizin düşmanı bir değil ki bin tane. kafirlerin hepsi karşımızda. biraz dayanıp destek olmak lazım diye ciddi bir şekilde kafa buluyorum ama ne desen boş. sikerim lan desteğini piyasada para dönmüyor, devlet işinde bile müteahhit para vermiyorsa biz kime güveneceğiz daha oy vermem diye nasıl esip gürlüyorlar. zengine bir şey olmuyormuş olan hep emekçiye oluyormuş diye dertleniyorlar.
  
  biraz daha böyle sürsün bu iş, minik minik sosyalistler olarak sürdürecekler yaşamlarını.
  
  bu sülük tayfaya azıcık üzüldüysem adam değilim. bir lokma ekmeğe muhtaç kalın da ben size çok güzel arjantin hikayeleri anlatacağım canım akrabalarım.