çay tiryakisi

• ince belli bardak takıntılarından şüphe duyduğum insanlar. şimdi çay tiryakisi çaya şeker atmaz, 15 incebellibardak/gün civarında çay tüketen biri çaya dolu dolu iki kaşık şeker atarsa midesi bulanır, tiryakilik süreci başlamadan biter. ayrıca şeker atınca çayın tadı da değişir, benliğini kaybedip baldıran şerbetine döner. poşet çaydan nefret etmesi de gayet doğal, kolaseverlerin le cola içmemesi gibi bir şey bu. hem çay emek işidir, öyle zart diye "sıcak suya poşeti daldırdın, bitti gitti." olmaz. her zaman aldığın bir marka olacak, onun en iyi ne zaman demlendiğini bileceksin, sonra çayın olmasını sabırsızlanarak bekleyeceksin, tweety'nin babannesinin köpeklerinin ete sabırsızlanmaları gibi çaya bir süre erişeyemeceksin ki tadı çıksın. çaya sonradan su eklendi mi tadı bozulur, mundar olur, o da doğru. ama ince bel takıntısı nedendir? hadi el oğlu porselende içiyor, porselen ısısını koruyormuş, anlarım. bu ince belli cam bardak ne ısıyı korur, ne kulbu vardır, ne de çaya kandırır. bir çekersin, iki çekersin, üçüncüye çayın dibi ağzına gelir. hiçbir numarası olmayan bardağa mitler uydurmakta da gecikmemişler gerçi: çayın rengini gösteriyormuş, tavşan kanı olacakmış. iyi de ben pislik bir ocakçı olsam, demliğe kireç ihtiva eden herhangi bir mamul atsam, o renk tavşan kanı değil tavşan pisliği rengine dönüşmez mi? zaten tiryaki de çayın demini renkten değil tadından anlar, kıvamında değilse ikramsa içmez, siparişse çaycıyı uyarır. sonra neymiş, cam bardağın ağzı inceymiş. peki o zaman niye geniş belli cam bardağı ısrarla reddederiz, onun da ağzı incecik değil mi, dudaklara oturmuyor mu? hani şunun şurasında zevktaşız, biraz ağır kaçabilir ama bence bunu yapan şekilcinin önde gidenidir, kendine tarz yaratmak işine çayı alet ediyordur. şu nimetin ikonlara, sembollere, envayi çeşit yapmacıklığa ihtiyacı yoktur; kitlelere yaymak için imaj oluşturmak gibi bir amaç varsa, ki var demiyorum dikkat ederseniz, bilinçli çay tiryakileri bu emele gereken cevabı verecektir.