antidepresan

• etrafinizdakilere bunlardan kullandiginizi soylemek yapabileceginiz en buyuk hatalardan biridir.
  
  bunlara "mood alternating" ya da "ruh hali degistirici" ilaclar da denir, ki hayet dogrudur ve korkunctur.
  
  bu ilaclar gundelik acilarinizi katlanabilir hale getirir. bu acilar genelde sevgili, i$, aile gibi dandirik nedenlerdir. sonucta herkesin yapabilecegi hatalarinizi umursamaz, gecmisinizi dusunmez, geleceginize yeterince ozeni gostermez bir insan olursunuz. bazilari uykunuzu getirir, bazilari uyutur, bazilarinda bir sey yapasiniz gelmez. hepsinin birinden alip digerine vuracaginiz yan etkileri vardir ama en kotu yan etkileri baslayanlarin bir daha bu ilaclari cok zor birakabilecekleri gercegidir.
  
  ustelik hersey gittikce daha da kotuye gider. kotuye gitmeyip de iyiye giden seyler bile insanin bu ilaclara bagliligini arttiracagindan kotu haberdir. yasinizin ilerlemesi ile kazandiginiz seyleri, bilinci bu ilaclara verirsiniz. "lisedeyken hic ders calismazdim, keske lexapro alsaydim, daha iyi olurdum" dersiniz.
  
  herkesin "eh, her iste bir hayir vardir" diye farkli bir bilincle bir bilgelikle karsilayacagi olaylari siz "eh, herneyse" diyerek atlatirsiniz.
  
  beyniniz bilincinizde o kadar agirlasirki detaylarda kaybolur gidersiniz. yeni seyler kesfettiginizi sanip "ben diger insanlarda farkli olarak soyle bir insanmisim meger, o yuzden bu ilaci almam lazimmis" vs. gibi dusunceler ile kafanizi kurcalarsiniz. vucudunuz 2 sene sonra ilaclara alistiginda (tipki sigara ya da kafein gibi) dozaji arttirmanizin vakti gelmistir. bu asagi spiral boylece devam edip gider taki birgun alkol vs. nin katkisi ile kafayi tamamiyle yiyene kadar.
  
  bunlar benim sahit olduklarimdan cikarttigim dusuncelerim. beni ajanlikla suclayip, los angeles'a gittiginde, new york'tan kalkip onu takibe gittigimi, ajan grubum ile birlikte elbisesine uyuysturucu toz serpip onu sersemlettigimi soyleyen antidepresan (ve arada icilen alkol) ile kafayi yemis bir ev arkadasi ve 2 biradan sonra yerinden kalkamayan kiz arkadas gibi "solid" deneyimler ile antidepresanlarin android insanlar yarattigina dair dusuncelerim sabitlesmistir. antidepresan almis ataturk gelse dusuncelerimi degistiremez.
  
  daha duzgun bilgi icin: http://www.kuro5hin.org/story/2005/5/16/81428/8007
  
  ilaç firmaları ve doktorlar arasındaki mekanik, maddi, ahlaksız ilişkiler nedeniyle özellikle türkiye gibi maddiyatın insanı sadece yaşanabilir bir seviyeye çıkardığı ülkelerde doktorlar tarafından kullanım alanları dışında (kız arkadaşım beni terk etti, annem öldü, kardeşim beni çok üzüyor) reçetelendirilen ilaçlardır. bence.
  
  "doctor please, some more of these
  outside the door, she took four more
  what a drag it is getting old."