uruguayli golcu

• bu hesap aslında yakın bir dostumun arkadaşının hesabı idi. mümkün mertebe tanım dışı olan subjektif şeyleri temizledim. hani çelişkili falan bir şey denk gelirse trollükten değil gözden kaçmıştır. yani hesabın asıl sahibini şahsen tanımıyorum.
  
  yıllar evvel, ilk açıldığı dönemde bir sözlük hesabım vardı. çok eski yazarlardan, hala da yazan bir ahbabımın önerisi üzerine açmıştım. sonra yıllarca kullanmadım. son 4-5 aydır falan yazıyorum açıkçası.
  
  herhangi bir konuda uzmanlığım yok. en iyi bildiğim şeyde bile uzman değilim. yalnız neyi bilmediğimi iyi bilirim, kimden ne öğrenebileceğimi de iyi sezerim. bir ajandam yok. varmak istediğim bir yer yok. kurnazım ama kurnazlık yapmıyorum. katı vicdani hallerim var. belki de doğayla özdeşmeyen bir insani hassasiyetim var. uzun vadede kendimi de kurban ettiğim. tabii bu da mahiyetini bilemeyeceğimiz bir durum. neyi biliyoruz ki...
  
  sınırlı alanlarda belli başlı gerçekler var. bana göre sözlükte yazmak en iyi ihtimalle nadas. ama çoğunlukla kompleks, kayıp, acz ve haya kırıklığıyla ilintili. hani romantik komedilerin statik sonu vardır ya. insanlar çoğunlukla bu şekilde bakar her şeye.
  
  nasıl bir yapım varsa, her niyeti, her öyküyü, dahil olduğum, olmadığım her duyguyu, tadı, kokuyu, vaziyeti, kurguyu, fikri, örüntü okuyabiliyorum. bunların kökenlerini, bağlantı yerlerini, diğerleriyle reaksiyonlarını, dönüşümlerini duyumsayabiliyorum. aklım bu kaosun içinde misafir terliği misali geziyor. sherlock'lar, mentalist'ler, nostradamus'lar yanımda okul çocuğu gibi kalır. yalnız sefalet konusunda da tam tersi. kayıp, ruhsuz, saçma ve bezdirici yaşama ilüzyonunu olanca haliyle kabullendim. rol de yapıyorum asya mitlerinde tersini canlandıran hayali hayvanlar misali. faust'u geçeli çok oldu. bence insanın konuşması için en doğru zaman konuşacak takati kalmadığı zaman. hele anlattıklarınızın bir anlamı olmadığını bilmek inanılmaz özgürleştirici bir duygu.
  
  hiçbir bok olmamanın rahatlatıcı bir duygusu var. garip bir çelebilik ve bilgelik geliyor acz ve cahilliği kabullendiğinde. tek bir tuz zerresi dahi üzerinde imtiyazım, iktidarım yok. hafif bir meltem misali geçip, gidiyorum.