şahsiyet (dizi)

• 9 yaşındayım yıl 1961 annem benim doğum günüm için pasta yapmış.
  ilk defa o zaman mum üfleyip bir dilek tuttum.
  dileğim de şu; o sıralar yuri gagarin uzaya çıkan ilk insan olucak.
  bende dedim ki nolur beni de yanına alsın.
  o kadar inandım ki dileğimin gerçekleşeceğine, ben bi çanta yapıp beklemeye başladım.
  güya sovyet elçiliğinden gelip alacaklar beni ama sağdan soldan duyuyorum onlar komünist diye.
  diyolar ki amaaaaaan komünist onlar. olsun diyorum bende komünist olurum.
  o sıralarda bizim giriş katında üniversite öğrencileri oturuyor. annem onlara da komünist diyo.
  biliyorum bunlar bizim kömürlükte kitap saklıyor. ben gittim yürüttüm bi tane.
  nazım hikmet'in şiirleri.
  en kısasını buldum ezberledim. dedim ki şimdi ruslar gelirse ben bu şiiri okurum onlara. onlarda derki tamam bu da bizden götürürler beni.
  --
  neyse
  
  tarih 12 nisan uzay mekiği fırlatılacak vostok 1.
  ama hala gelen giden yok. ben diyorum unuttular herhalde beni.
  mekik fırlatıldı. herkes dua ediyor mekik atmosferi geçsin uzaya çıksın diye.
  bi ben diyorum ki yarı yolda dursun dönsün beni alsın.
  belki birde amerikalılar vostok'un uzaya çıkmaması için dua ediyordu.
  neyse.
  bütün gün radyonun başında içimden o şiiri okudum.
  --
  
  başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
  ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkı'nda,
  budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
  ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
  
  ne zaman bu şiiri okusam uzaya gitmiş kadar olurum.
  65 yaşıma geldim. geçen doğum günümde yine bi dilek tuttum çocuk gibi.
  yine imkansız bir dilek tabi.
  ne diledim biliyor musunuz ?
  iyi bir insan olmayı.