• stratejik bombardımanların birincil amacı, düşmanın kaynaklarını, üretimini ve 'savaş potansiyelini' etkisiz hale getirmektir.
    avrupa sahnesi üzerinden konuşursak, batılı müttefikler, bunu yapmakta başarılı olamamıştır.
    üçüncü reich,
    1939'da 8,295,
    1940'da 10,826,
    1941'de 12,401,
    1942'de 15,409,
    1943'te 24,807,
    1944'te 40,593 uçak üretmiştir.
    yine aynı şekilde, 1943'te 1 jagdpanther ve 1.848 panther üreten almanlar, 1944'te 226 jagdpanther ve 3,777 panther üretmişlerdi.
    usaaf avrupa ana karasına 1.41, raf ise, 1.31 milyon ton bomba atmıştır. bunun yüzde 51.1'i almanya üzerine atılmıştır. alman şehirleri yerle bir olup yüz binlerce sivil ölse de, inanılmaz bir şekilde, nazi almanyasının üretimi, bombardımanların artmasıyla doğru orantılı olarak ilerlemiştir. bu motorlu araçlardan auto-cannon'lara her türlü makine için geçerlidir.
    1943'te, hamburg'ta bombardıman sonrası sıcaklık bin dereceyi görmüştür, ama üretim bırakın durmayı, artışı bile bir nebze olsun azalmamıştır.
    1944 yazından sonra binlerce uçaklık periyodik hava akınları yapay petrol üretimini azaltmaya başlasa da, hem luftwaffe hem de heer için, rezerv ve ana dayanak yakıtın geniş çaplı olarak kesilmesi, jassy–kishinev taarruzuyla sovyet ordusunun romanya'ya girmesiyle olmuştur. 4 eylül 1939'da, raf almanya'yı bombalamaya ve luftwaffe'ya saldırmaya başlar. 18 eylül 1939'da, heligoland körfezinde raf ve luftwaffe arasında bir hava savaşı yaşanır, 3 alman uçağına karşı 15 ingiliz uçağı düşerken, 2 luftwaffe personeline karşı 52 raf personeli ölür.
    bu ve diğer gündüz bombardımanlarında, köteği yiyen ingilizler gece bombardımanlarına başlar ve savaş boyunca bunu sürdürür. 1939'da gerçekleşen hava akınları ve çarpışmaları, endüstriye kesin bir darbe vuracak yada hava üstünlüğünü belirleyecek seviyede değildi. britanya hava muharebesinde, almanlar kendilerinden daha fazla kayıp verdirtse de, muharebe raf'ı tamamen yok edemez. luftwaffe 610 bf-109 kaybederken raf 1.023 spitfire ve hurricane kaybeder. en fazla ingiliz sivil öldürmüş uçak ju 88 değil, he 111'dir.
    bunun yanında raf tarafından yapılan bombardımanlarda, 1941 yılında, alman gece avcıları, sadece bombardıman uçağı olarak 421 uçak düşürür, 1939, 1940 ve 1941 yıllarında iki tarafın hava akınları da kesin bir sonuca varamaz. barbarossa harekatıyla birlikte alman ordusunun yüzde sekseni doğuya kaydırılır, flakların üçte biri doğu cephesi haricindeki cephelere konuşlandırılır ve almanlar harekatta 2800'den fazla uçak kaybederler.
    17 ağustos 1942'de usaaf, b-17'lerle fransa'daki demir yollarını bombalayarak ilk hava akınını gerçekleştirir.
    raf, köln'e aaf'ın(allied air force) ilk bin uçaklık hava akınını gerçekleştirir.
    tüm bunların kesin bir sonuç vermemesi üzerine amerikalılar hem alman endüstrisine, hem petrol kaynaklarına, hem de luftwaffe'ye kesin bir darbe vurmak için geniş çaplı gündüz bombardımanlarına başlama kararı alırlar.
    avro lancaster, ingilizlerin ana gece bombardıman uçağı, 156,00 sortide 608,612 ton bomba atmıştır, ancak bu halkın moralini berbat bir hale getirmekten başka bir sonuç vermemiştir.
    ama usaaf, artık hava üstünlüğü kurmak yönünde bir doktrinde karar kılmıştır. geniş çaplı gündüz bombardımanları başlatılacaktır.
    1 ağustos 1943'te, avrupa ana karasında mihver devletlerinin petrol üretiminin yüzde otuzunu sağlayan romanya, ploieşti petrol rafinerilerine 177 b-24 gönderilir. 52 bf-109g ve bf-110'un saldırısına uğrayan hava filosu, 53 b-24 kaybeder, 55'i hasar alır. sadece 88'i libya'daki hava üssüne dönmüştür. personel kaybı 660'tır. dönebilen bir b-24'ün gövdesine 365 mermi deliği tespit edilmiştir. petrol rafineri üretimine ise hiçbir darbe vurulamamış, artışı dahi engellenememiştir.
    p-47 thunderbolt'lar 1943'ün 5 mayısında eskort için kullanılmaya başlanmıştır. usaaf'ın ana bombardıman uçağı b-17'dir. b-17g ve p-47'ler, alman endüstri ve hava gücününün iflahını kesecekti. b-17'lerin 'combat box' dizilimi, taretçileri alman avcı uçakları için daha ölümcül hale getiriyordu.
    maksadı tamamen hava üstülüğü kurmak ve luftwaffe'yi bozguna uğratmaya yönelik ilk bombardıman, schweinfurt-regensburg görevidir.
    combat box ilerleyiş düzenindeki 376 b-17'ye
    268 p-47 ve
    191 spitfire eskortluk etmektedir. 300 bf 109, fw 190 ve bf 110'un saldırısına uğrarlar.
    alman uçakları, mk-108, petn ve termit fitilli, ingiliz bombalarında da kullanılan elektron isimli karışıma sahip mühimmatı kullanan mg-151/20'ye değil; sadece standart mg 151'lere sahiptiler. bunun yanında werfer-granate 21, yada br-21 isimli, avcı uçaklarının pod'larında taşının güdümsüz havadan havaya roketlere de sahiptiler.
    podlara rüstsatz denmekteydi. teknik adları r2 ve r8 idi.
    2 spitfire, ve 3 p-47 düşerken, 60 b-17 düşer, 95'i ağır hasar alır, avcı uçakları pilotları haricinde, sadece b-17 taretçileri 200 alman uçağı düşürdüklerini iddia etseler de, tüm sebeplerden luftwaffe kaybı 22'dir. kuzey afrika üssüne iniş yapan uçaklar libya'ya inen b-24'ler gibi tamir edilemez durumdadırlar.
    usaaf'ın personel kaybı 585'tir.
    12 ekim 1943'te yine schweinfurt'a, p-47'ler tarafından eskortluk edilen 291 b-17g bombardıman düzenler, yine luftwaffe saldırına uğrar. ve 4 p-47, 77 b-17 düşer, personel kaybı neredeyse 700 iken, tunus'taki usaaf üssüne iniş yapan 100 civarı b-17, tamamen kullanılamaz hale gelir. yani tek bir günde, 180'den fazla uçak ve 700 personel kaybedilir. luftwaffe kaybı max. 35 olarak verilir, alman raporlarına göre üsse geri dönüş yapan avcılardan 20'si kullanılamayacak kadar ağır hasar almıştır. düşen avcı uçağı sayısı ise 7'dir.
    bu olaydan sonra batılı müttefikler bombardımanları topyekün durdurur.
    packard'ın ingiliz merlin motorunun amerikan kopyasını, ilk uçuşunu 1942'de yapmış olan p-51'e uyarlaması sonucu, 20 şubat 1944'te bombardımanlar tekrar başlar, ve gündüz hava üstülüğünü amerikalılar eylül'de ellerine alır. big week bombardımanlarında p-51b kullanılırken, usaaf bombardıman eskortluğu için p-51d'leri 1944 yazında kullanmaya başlamıştır.
    şimdi, önceki yazılarımda da bahsetmiştim; amerikalılar 1943'te 85.000 ingilizler 26.000 uçak üretmiştir. almanlar 24.000 uçak üretirken, doğu cephesi nedeniyle, bunun yüzde ellisini reich savunması ve kuzey afrika'ya ayırabiliyordu. peki, 1943'te bu duruma rağmen, amerikan uçaklarını atış taliminde kullanıp, bir günde yüzden fazla uçak düşüren, iki milyondan fazla personeli olan aaf'ı bombardımanları tamamen durduracak bir hezimete uğratan luftwaffe; neden 1944'ta batıda dayak yemeye başladı ?
    cevap, doğu cephesi. önceki yazılarımı okumadıysanız 'ulan, onunla bunun ne alakası var ?' diyebilirsiniz. 18 mart 1943'te bf-109'un yerine on binden fazla üretilecek bir interceptor replacement'i yerine, mevcut türlerinin artırılmasında karar kılındı. 1944 yılında 7000 civarı fw 190 ve on binden fazla bf 109 üretildi. eğer doğu cephesi olmasa 1942 yılında me 262 tasfiye edilmeyeceği gibi, fw 190 dora, yada 'uzun burunlu fw' gibi modifikasyonlara tabi tutulmuş alman day fighter'ları yerine, ta-152h-1 gibi gerçek replacement'ler sahaya sürülecek ve standart alman uçağı olarak binli rakamlarda ta-152h-1 ve me-262 üretilecekti. o zaman b-17g ve p-51d'lerden oluşan hava filoları tıpkı 1943'te olduğu gibi bozguna uğratılabilirdi. üstelik mg-151/20 ve 'anti-bomber' maksadıyla özel olarak üretilmiş mühimmata, mk-108'e sahip, tırmanış hızı, ateş gücü ve hassasiyeti, bombardıman eskortluğu irtifasında kore savaşının başlarında kullanılan p-51h'den dahi daha üstün ta-152h-1, ve kimi pilotunun 10, p-51d kimi pilotunun 60, 4 motorlu bombardıman uçağı düşürdüğü(1944-1945'te) me-262, bf-109g'lerin 1943'te estirdiği terörü katlayabilirdi. r4m'ler, br-21'lerin yerine geçecekti, br-21'ler 4 motorlu bombardıman uçaklarına karşı, oldukça etkiliydi, ve flakların "artillety barrage" rolünü üstlenebiliyordu. r4m'lerin hedef vurma oranının yapılan testlerde br-21'lerden yüzde atmış daha fazla olduğu gözlemlenmiştir.
    ta-152'yle ilgili yazımda me-262'nin, afterburner icat edilmediğinde, nihai performansına ulaşması için, belirli bir ilerleyiş aşamasına ulaşması gerektiğini söylemiştim. yine daha önceki yazılarımda da bahsettiğim gibi, aynı anda en fazla 37 me-262 operasyonel olabilmişti, ve bu me-262 18 mart 1945 günü 1,221 bombardıman ve içinde yüzlerce p-51d bulunan, 632 avcı uçağına saldırmış, 3 kayba karşılık 13 uçak düşürmüşlerdir.
    üstelik tüm seferberlik reich savunmasına yönlendirilmiş olacağından, bu uçaklar gerçekte olduğundan daha önce seri üretime geçmiş olacağı için, stokları bulunacak, ve aynı anda, miktarı 1943 yılında interception rolünde kullanılan luftwaffe day fighter'larından daha fazla miktarda operasyonel halde bulunabileceklerdi. ta-152h-1'in ez42-1-a1 nişangahının defleksiyon hassasiyeti, p-51'lerdeki k-14'den daha gelişmiştir, tüm gyro, reflektör ve genelde donanma uçaklarında kullanan demir nişangahlar arasından, savaşın en gelişmiş hedefleme sistemine sahip nişangahı ez42-1-a1'dir.
    birinci dünya savaşındaki şu tip nişangahlar yerine gelen, gyro ve reflektör nişangahlar konusunda da, me-262, ta-152h-1 ve fw-190 doralar, batılı müttefiklerden üstündü.
    son olarak, b-36 peacemeaker, tamamen flak etki alanı dışında uçabilen ilk stratejik bombardıman uçağıydı, doğu cephesinin olmadığı bir durumda savaş daha ileriye sarkacağından ,b-29'lar da avrupa sahnesinde kullanılacaktı ki, almanların sahip olduğu flakların üçte biri doğu cephesi haricindeki yerlerde bulunuyordu. buna rağmen 1939'dan itibaren flakların düşürdüğü batılı müttefik bombardıman uçağı sayısı on bindem fazladır . yani elbette ki flaklar b-29'lara karşı da çok etkili olacaktı.
    f-84 ve f-86, hatta modern jet motoru prensibi, üretim halinde bulunan ta-183 gövdesindeki ve me-262'lerdeki motorlar üzerinden geliştirilmiştir. ta-183 erken model mig-15 sayılır , gloster meteor ve f-80, bu uçağın yanında bir şakadır.
    ingilizler tarafından geliştirilen mikro-dalga radarı amerikalılar tarafından lisanla kopyalanmış ve o zaman için çok kısa dalga boyu üreten gelişmiş atış kontrol radarlarında kullanılmaya başlanmıştı. bir zaman ayarlı fünye olmamasına karşın mihver devletlerine karşı-istihbarat amacıyla ''variable time'' adı verilen proximity fünye(yakınlık tapası) ilk olarak önce gemi toplarında anti kamikaze rolünde , daha sonra da v-1'lere karşı aaa rolünde, daha sonra da bulge muharebesinde anti piyade rolünde kullanıldı. almanlar zaman ayarlı ve percussion fünyeleri 1890'lardan ber, üretiyordu. ikinci dünya savaşında, bunların ileri varyasyonlarını başlıca aaa(anti-aircraft artillery) mühimmatlarında kullandılar. güdümsüz roketler için imal edilen versiyonlarından, erken model sam'lar için (surface to air missile) üretilen radyo tetikleyicili ve akustik versiyonlarına kadar bir çok çeşit fünye imal edildi.
    ancak führerbefehl(führer direktifi) barbarossa harekatı için rheinmentall rheinmetall borsig'in gelişmiş fünye programlarının fonunu kesti ve 1944'te kadar sağlanmadı.
    1945'de doppelzünder adlı (ilk dünya savaşındaki değil) hem zaman ayarlı fünye hem de impact fuze* he düzeneği bulunan flak 88 mühimmatı hizmete girdi ve uçaksavar topçusunun öldürücülük oranı 4 kat arttı. bir b-17'in burnunun altından girmiş, ancak hata verip patlamadan kokpitten ilerleyerek uçağın üzerinden çıkıp ilerlemeye başladıktan sonra patlamış bir doppelzünder'in kurbanı olan b-17'nin fotoğrafı.

    ancak ilk gerçek alman yapımı proximity fuze rheinmentall-borsig tarafından deneysel karadan havaya füzeler için üretilen "glimmröhrenzündung" isimli bir elektrostatik fünye idi. bunu takiben kuhglöckchen isimli 88 ve 128mm flaklar için olan versiyonu üretildi.
    ayrıca elektrostatik fünyenin, amerikan vt fünyesinden daha gelişmiş bir yönü vardı;
    b-17g'de kullanılan an/apt jammer antennaları [bu eto'da değil pasifikte, b-29'da kullanılan varyanr] abd anakarasında yapılan testlerde müttefik proximity fünyelerini işlevsiz hale getirebiliyorken, almanya üzerinde elektrostatik fünyelere karşı etkisiz kalmıştı.
    ancak bu fünyeler dogu cephesi nedeniyle çok çok geç ortaya çıkmıştı.
    bir diğer husus ise, abd kendi kontrolündeki bölgelerde madencilik faliyetini yüz yıldan uzun süredir yürütürken almanlar işgal ettikleri yerlerde bunu birkaç yıldır yapıyordu. bu nedenle abd kendisinden çok daha fazla boksit rezervine sahip olan bölgeleri mesken tutan başka ülkelerden daha fazla boksit üretti. dolayısıyla da daha fazla alüminyum üretti. abd bulunduğu kıtada milyonlarca askerin çarpıştığı bir savaşla uğraşmak zorunda olmadığından, üretim programlarını ve insan gücüne özgürce seçip kullanabiliyordu. ve havacılık endüstrisi ordudan daha fazla önem teşkil ediyordu. almanlar doğuda insanlık tarihinin en büyük savaşında insan güçlerine harcarlarken, köle olarak çalıştırdıkları insanlar milyonlarca olsa da arkhangelsk–astrakhan hattına ulaşamadıklarından talep ettikleri seviyede değildi.
    alman havacılık endüstrisinde 800,000 kişi çalışıyorken abd'de 2,300,000 kişi çalışıyordu.
    eğer almanlar sovyetleri bertaraf etseydi, abd mustang'ten de daha yüksek performansa sahip refakat avcıları üretecekti. örneğin p-47m ve xp-72 gibi.
    ancak yüksek irtifa performansları ve wep kabiliyetleri ta-152h-1'in gerisindeydi.
    doğu cephesinin en büyük kısıtlamaları yalnızca mg-151 ve mg-151/20 için üretilen petn ve elektronbrandbombe gibi 4 motorlu bombardıman uçaklarına karşı korkunç etkili mühimmatların yeterli sayıda üretilememesi değildi. bu mühimmatları ateşleyen silahların da üretilmesiydi.
    ez42-1-a1 ile birlikte savaşın en isabetli ateş gücüne sahip olacak olan mg-213 gibi.
    b-29'lar ve onlara eskortluk eden avcılardan oluşan bir hava filosunun daha yüksek ateş gücüne maruz kalmalarına bir örnek (bkz: #106780159)
    b-24 ve b-17 yerine sadece b-29 üretilmeye başlansa dahi 1944'te operasyonel olan b-17'lerden daha fazla b-29 gerekecek ve onlar da 1943'tekinin yanında yılbaşı kutlaması kalacağı bir ateş gücüyle karşılaşırdı.
    zira almanlar do-335 ve en önemlisi savaşın en gelişmiş uçak radarı olan fug 240'ın seri üretimi için kaynak ayırabilir durumda olacaktı.
    geriye p-80 shooting starlarların eskortluk ettiği b-36'lar gibi ekstrem seçenekler kalıyor. da ta-183 piyasa çıkmadan sadece me-262 ve ta-152h-1'ler bu filolara schweinfurt'taki gibi kayıplar verdirtebilirlerdi, zira p-80 de performans olarak ikisinin de gerisindeydi.
    topyekün nükleer bombardıman seçeneğine gelirsek japonyaya'nın teslim olmasına sebep olan şey; atom bombası değil, abd'nin 60 japonya şehrini yerle bir etmesi, atom bombaları ve sovyetlerin kwantung ordusunu imha etmesiydi. avrupa'daki mihver devletlerinin teslim olması için 3 adet 1 kilotonluk fisyon bombasından çok daha fazlasına ihtiyaç olacaktı. abd bu miktarda nükleer bomba üretebilecek kapasiteye 1948'in sonunda erişti, çünkü birincil uranyum kaynağı henüz colorado değil kongo cumhuriyeti'ydi. o zamana kadar almanların da oranienburg'da bir atom bombası üretme ihtimalli oldukça yüksekti.
    kısacası doğu cephesi olmadan 1945 sonrası bombardıman seferberliği de bozguna uğrar, müttefikler hitlerle masaya oturmak zorunda kalırdı.
    netekim, olsaydıyla, bulsaydıyla tarih olmaz. materyal eksikliği sonucu ana dayanak olarak fw-190 ve bf-109 kullanılmaya devam edildi ve almanlar bombardıman filolarını engellemeye çalışırken binlerce uçak kaybetti.
    "merlin engined" olarak nitelendirilen, soğutmada yüzde yetmiş saf su, ve yüzde otuz etilen glikol'den yapılma bir karışım kullanan, çift kademeli intercooler süpersarj'a sahip, 1,500 beygir gücünde packard v-1650-7, p-51d mustang'ın, b-17'ler refakat ettiği irtifada, bf-109 ve fw-190 uçaklarını etkisiz hale getireceği pozisyona, bf-109 ve fw-190'lardan daha hızlı gelebiliyordu. bu almanların cevap bulamadığı bir şey değildi. hatta 2,022 beygirlik junkers jumo 213 e her müttefik day fighter motorundan daha güçlüydü. ancak, binlerce p-51d'nin periyodik hava akınlarında , düşmana daha fazla kayıp verdirtmek ve müttefik hava filoları tarafından püskürtülmek yerine, ya engelleyip (interception) kovalamak, yada schweinfurt semalarında olduğu gibi imha etmek için, 1944 yılında üretilen 7000 fw-190 ve 12.000 bf-109 yerine , ta-152h-1 gibi uçaklar üretilmesi gerekirdi. ancak, doğu cephesinde, bazen 25 metrenin altında gerçekleşen dog fight'larda, bu uçaklar, birinci dünya savaşı uçaklarından daha etkisizdir. dolayısıyla 1944 ve sonrasında, 1943 yılındaki luftwaffe başarısını sürdürmenin bedeli, doğu cephesinde sıfır hava desteğine sahip bir wehrmacht demekti. bu da, bagration operasyonda verilen kayıpların defalarca verilmesine sebep olurdu.
    big week'te bir görevde , ortalama 6 b-17 kayıp verildi. overlord operasyonunda, almanlar 2,200 uçak kaybederken, aaf 4000 uçak kaybetti, ama almanlar interception konusunda yıllarca çarpışma deneyimi olan binlerce pilot kaybetmişti. 1944 yazı itibariyle, gündüz, luftwaffe her daim daha çok kayıp veriyordu. doğu cephesinde la-7 bf-109'u geride bıraksa da, fw ve bf'lerin ileri varyantları, yetenekli pilotlarla ve koordineli bir şekilde kullanılırsa, alçak irtifada kendinden daha yeni uçaklara karşı da her daim daha ölümcüldü. kendi kaynaklarını daha iyi bir şekilde kullanmaya başlayan sovyetler, 1944 yılında doktrinlerini daha gelişmiş teknolojik inovasyon üstünlüğü elde etme ve düşmana daha fazla kayıp verdirtmeye yönelik değiştirdi.
    br-471 aphe, pentertasyon sağlayarak değil, he(high-explosive) prensibiyle hedefi imha etme prensibiyle çalışan bir tank main gun'u mühimmatı idi. iki kademeli mühimmat, çok pahalı olduğundan tasfiye edilmişti. 1944'te tekrar üretime sokuldu ve almanların asla cevap bulamadığı bir materyal oldu. yakovlev yak-3, 1941 yılında tasfiye edilmişti, ama 1944'te tekrar kullanıma sokuldu. luftwaffe pilotlarının alçak irtifada en korktuğu uçak haline geldi. mustang'ın gelmesi sonucu almanlar daha fazla kayıp vermeye başlasa da, gündüz interception görevlerinde 1943'te ne öğretiliyor ve uygulanıyorsa aynısı yapılıyordu. ama 1944 mayıs'ında yak-3 için irtifayla ilgili verilen emirler değiştirilmiştir. yak-3 pilotları da mustang'lar gibi alman uçaklarını arama ve hedef göstermeksizin saldırma emri almıştı. yak-3'ler kendilerinden daha fazla miktardaki bf-109'lara kendi kayıplarından 16 kat daha fazla kayıp verdirmiş ve bir yak-3, tek dog fight'a 7 fw-190 düşürmüştür. yak-3 1944'te üretilmeye başlanmış daha yüksek hassasiyete sahip shvak ve berezin auto-cannon'larına sahipti, pike hızı bırakın p-51'i, dornier do 335 ve ta-152h-1'den bile daha fazlaydı.
    yak-3 bir düşük irtifa avcısıydı.
    1944 yılında doğu cephesine konuşlandırılan luftwaffe uçağı sayısı tüm diğer cephelerden daha fazlaydı. yani batılılar aylık binlerce uçakla karşılaştığı gibi, ruslar da karşılaşmıştır. avrupa'da stratejik bombardıman, batıda konuşlandırılan luftwaffe'yi yendi. luftwaffe'yi yenmedi. sovyetler kendi savaşını verdi.
    kayıplara gelirsek, aaf 57.000 alman uçağı düşürdüğünü iddia ederken, bazı kaynaklar hem batıda, hem doğuda, 1943 ve 1944'te tüm sebeplerden toplam luftwaffe kaybını 40.000'üzerinde olarak verir.
    elbette ki bu iddialar gerçeği yansıtmamaktadır.
    1944 yılında, luftwaffe batı cephesinde, 184,002 sorti yaparken, doğu cephesinde 342,383 sorti yapmıştır.
    1943 yılında, doğu cephesi haricinde, tüm sebeplerden 8.000 mihver devleti uçağı kaybı genelde caldwell vb. sadece luftwaffe yada hava çarpışmaları odaklı kitap yazarları tarafından kabul edilen rakamdır. yine 1944 yılında luftwaffe, batıda 3,706 day fighter kaybı vermiştir. kursk muharebesinde iki taraftan tüm sebeplerden uçak kaybı 5000'dir, yani luftwaffe daha fazla uçak konuşlandırmasının yanında, 1943 yılında doğu cephesinde diğer cephelerden daha fazla uçak kaybetmiştir. sadece amerikan ve ingiliz birlikleri, almanya'nın içine girdiğinde on bine yakın uçak bulmuştur. yani düşürülen alman uçağı iddiaları genelde abartıdır.
    alman üretim ekosistemi, amerikan ford stili bantlı üretime teslim oldu,
    us 8th air force smashed hitler's army vb. bu ve türev başlıklar ise yalnızca gülünç.
    avrupa'da sorti yapan 10,671 b-17'den, 4,754'ü düşmüştür. b-17'ler savaş boyunca 640,000 ton bomba bırakmışlardır.
    b-24 liberator ise usaaf tarafından genelde 'oil campaign'de romanya rafinerilerine karşı kullanılmıştır. raf gece bombardımanları için genelde halifax vb. kendi ingiliz imali bombardıman uçakları kullanırken, b-24'leri atlantik savaşında denizaltılara karşı kullanmıştır.
    overlord operasyonu batılı müttefikler için manevra imkanları herhangi bir kısıtlamaya tabi tutulmadan, objektiflerini gerçekliştirdikleri, oldukça olumlu bir operasyon oldu. ancak daha çok kayıp verme meselesi sadece overlord'a exclusive değil idi. crossbow operasyonu, kuzey fransa'da yer alan, sığnak ve v-2 roketlerinin ateşleme kompleksi olarak kullanılan, la couple'ı yok etmeyi hedef alıyordu. orası ele geçirilip mesken tutulana kadar hava akınları oradaki faaliyeti kesmeyi başaramadı. aaf'ın kayıpları şöyledir ;
    tempest–638,
    mosquito–428,
    spitfire–303,
    p-51–232.
    ikinci dünya savaşında, avrupa sahnesinde kayıplarından daha fazla kayıp verdiren tek batılı müttefik uçağı p-51'dir. bunu hiçbir tahribata uğramadan imal edilebilecek bir lokasyonda üretilmesinde, sorti yaptığı irtifaya ve doğu cephesinde borçludur.
    bir de, p-47 ve p-51'lerin yerde vurduğu uçakların neredeyse tamamı, 'western allied intervention in germany' olarak belirtilen müdahalede, almanya'nın içindeki hava alanlarına yapılan saldırılardadır.
    amerikalılar, 1943'te avrupa anakarası üzerinde 1,651, kuzey afrika, italya(italya üzerine yapılan hava akınları; kayıtlarda, mtousa mediterranean theater of operations'a dahil ediliyor.) ve akdeniz'de 2,771 uçak kaybetti.
    1944 yılında ise, avrupa anakarası üzerinde 10,447, italya ve akdeniz üzerinde ise 5,228 uçak kaybetti. bunun en büyük sebebi, big week'le başlayan ve 1944 yazında zirve yapan gündüz bombardımanlarının aşırı sıklaştırılması. aaf'a karşı 43'te başarılı 44'te başarısız olan luftwaffe, 1944'te gündüz bombardıman hava filolarına karşı başarısız olsa da, bulge muharebesinde 1945'te bile ne kadar etkili olabileceğini gösterdi.
    bunun yanında, abd gb-1 gibi akıllı bombaları da 1944 mayısında köln'deki çeşitli hedefler üzerinde test etti ancak isabetsiz olduğu için kullanımdan kalktı.
    usaaf, 1944'te luftwaffe'ye korkunç kayıplar verdirtmesine karşın, kendisi de feci miktarda kayıp vermiştir. bunun bir diğer büyük sebebi ise flaklardır. 1944 haziranında, wehrmacht'ın doğu cephesinde 2,796, batı cephesinde ise 2,686 operasyonel uçağı vardı. yine 1944 yazında wehrmacht'ın doğu cephesinde tüm sınıflardan 48,635 topu varken, batı cephesinde bu rakam 19,865'ti.
    almanya, 1944'te, o zamana kadar savaşın hiçbir kısmında olmayan bir sıklık ve şiddetle bombalanıyordu. raf almanya'ya 528,518 ton, usaaf ise 389,119 ton bomba attı. 1943'te ise raf 157,547 ton, usaaf 44,165 ton bomba atmıştı. asıl inanılmaz olan ise 1943'te 2,916,845 ton cephane üreten reich'in, 1944'te 3,530,483 ton cephane üretmesiydi.
    avrupa sahnesinde stratejik bombardıman konusunda iki artikel daha var.
    batıda alçak irtifa ve gece bombardımanları.
    wehrmarcht bagration operasyonunda, sadece minsk taarruzunda 12 günde , ölü/esir/yaralı olarak, toplam 25 tümen ve 300.000 personel kayıp vermiş, bir sonraki haftada ise 100.000 kayıp vermiştir. almanya derin devleti ve generallerinin oss ile iletişime geçtiği bilinir. almanlar bagration harekatı genelinde bir milyondan daha fazla askerleri, binden fazla uçak ve tanklarının bulunduğu bir cephe hattında ezilerek yenilmişlerdi.
    kursk' almanlar 4000'e yakın tank 2000'den fazla uçak ve 900.000 asker konuşlandırmıştı. omaha sahilinde 2 uçak 15 tank ve 10.000 asker vardı. bunun sebebi reich'in mal varlığını elinde tutan kişilerin komünizmin gelip saltanatlarını bitirmesi yerine batıyla masaya oturmayı tercih etmesidir. st. vith muharebesinde, 5. panzer ordusu, yüz bin askerle 5 günde on binden daha fazla amerikan askeri öldürmüştür. kasserina geçidinde m3 lee kullanan amerikalıları hedef tahtası vururmuşcaşına avlayan almanlar, bulge muharebesinde aynısını p-47'lerce koordineli savaşan, m18 hellcat kullanan birliklere yapabilecek kadar ölümcül olduklarını kanıtladılar.
    1944 sonunda 100.000 alman askeri 5 günde 10.000 amerikan askeri öldürdü.
    1945'te ise 3 milyon alman askeri batılı müttefiklere tek kurşun sıkmadan teslim oldu.
    yüksek irtifadaki stratejik bombardımanlar luftwaffe'ye büyük darbe vursa da, 1945 yılında bile insiyatifi alıp operasyon düzenleyebiliyordu. bulge muharebesinde, luftwaffe'nin yürüttüğü bodenplatte operasyonunda, 1945 yılında bile luftwaffe alçak irtifada ne kadar ölümcül olduğunu kanıtlamış ve müttefiklere daha fazla kayıp verdirmiştir. bir bf-109k-4 tek çıkışta 2 p-51d düşürmüştür.
    gece bombardımanlarına gelirsek, tıpkı gündüz bombardımanları gibi, asıl hedefi olan alman endüstrisinin, üretimi arttırmasına engel olamadı.
    genelde b-25 kulllanan raf birimleriyle birlikte uçan de havilland mosquito'le, beaufighter, halifax ve lancaster'ler ana gece bombardıman uçaklarıydı.
    monica kuyruk uyarı ve h2s navigasyon radarı başlıca aviyonikleri idi.
    radarların radyo dalga ve ışımalarını tespit edip uçak lokasyonlarını bulmada, almanlar, nacsos ve flensburg 'radar detector' sistemlerini kullanıyordu. lichtenstein radarı ise, gece bombardımanlarına karşı interception görevlerinde, özellikle bf-110'larda kullanılıyorlardı. bu radarlar, luftwaffe night fighter'larına burnunun dışına, uçağın ilerleyiş rotasına bakacak şekilde monte ediliyorlardı. bu tarz 'airborne radar'lara japonlar da sahipti. müttefikler başlarda çeşitli yanıltmalarda başarılı olsalar da, gece bombardımanlarında teknolojik üstünlüğü elinde tutan taraf almanlar oldu. alman radar sistemlerine tek gerçek cevap, daha sonra yerini an/apq-7 eagle sistemine bırakan, h2x bombardıman radarıydı. ancak radar 1944 mayısında üretilmeye başlanmasına karşın avrupa'da ancak 1945 şubatında operasyonel hale geldi ve yüksek miktarlarda hiç kullanılmadı.
    raf 1943, kasımda, berlin'i tamamen yok etmek için yoğun gece bombardımanları başlatır ve başarısız olur. 2,690 raf personeli ölürken 1,000'i esir alınır. 1,128 uçak kayıp verilir. tarihte, havada aynı anda en fazla uçağın bulunduğu olay kursk muharebesinin bir evresi iken, tarihteki en büyük uçak filosu usaaf 8. hava gücünün, 17 ekim 1944'te, köln'ü bomabalamaya giden 2149 uçaklık filosudur. bu ve benzeri dresden stili bombardımanlar, halkın moraline çok büyük bir darbe vururken, yukarıda da belirtiğim gibi, savaşın herhangi aşamasında reich'in üretiminı engellemeyi başaramamıştır.
    ikinci dünya savaşı avrupa sahnesinde 1944 yazı itibariyle, almanlar, doğu cephesindeki materyal ihtiyacı nedeniyle, fw-190 ve bf-109'ların yerine me-262 ve ta-152h-1'leri getirmek yerine, mevcut modellerini arttırmakla yetinmek zorunda kalırken, usaaf bombardıman eskortluğu için p-47'lerin yerine p-51'leri getirir; ve usaaf p-51d ve b-17g'lerden oluşan hava filolarının periyodik sortileri vasıtasıyla gündüz bombardımanları hava üstünlüğü kurmakta başarılı olur. yine 1944'ün şübat ayında big week'in sonrası ve mayıs ayında şiddetlenen; b-24'ler tarafında yapılan sentetik petrol rafineresi bombardımanları başarılı olur. (ancak almanlar kızıl ordu romanya'yı ele geçirene kadar tamamen yakıtsız kalmaz.)
    ama batılı müttefiklerin diğer tüm birimlerinin, tüm stratejik bombardıman hedefleri aslında başarısız olmuştur.
    p-47
    p-51
    b-17
    b-29
    b-24
    bir b-17 gunner'ı
    b-17 tareti
    combat box dizilimi
    bf-109
    fw-190
    me-262
    ta-152
    mg-151 ve mg-151/20
    mg-151 serisi ve ingiliz bombalarında termit fitiliyle kullanılan elektron lakaplı karışım
    mk-108
    luftwaffe tarafından havadan havaya rolde kullanılan güdümsüz br-21 roketi
    r4m isimli br-21'in yerini alan roket
    schweinfurt'a ilk hava akını
    schweinfurt'a ikinci hava akını
    tidal wave operasyonu
    yak-3
    tek çıkışta 7 fw-190 düşüren yak-3
    bulge muharebesi
    luftwaffe tarafından yürütülmüş olan bodenplatte operasyonu
    crossbow operasyonu
    big week
    overlord operasyonu
    st vith muharebesi
    bagration operasyonu
    bf-110
    ingiliz monica kuyruk radarı
    ingiliz h2s navigasyon radarı
    alman naxos radar dedektör sistemi
    alman flensburg radar dedektör sistemi
    luftwaffe ağır gece avcı uçaklarının burnunda kullanılan lichtenstein radarı
    ingilizlerin tüm berlin'i yok etmek maksadıyla başlattığı başarısız bombardımanlar dizisi
    amerikalıların savaşın sonuna yetiştirdiği h2x yada an/aps-15 olarak bilinen bombardıman hedefleme radarı
    rüstsatz isimli modifikasyon kiti
    ikinci dünya savaşında uçak üretimi
    batılı müttefiklerin uçak filolarına saldıran luftwaffe avcılarının kamera görüntüleri
hesabın var mı? giriş yap