aphantasia

• yine kendime hastalıklardan hastalık beğenirken aphantasia’dan muzdarip olduğumu anladım.
  
  ben de şöyle anlatayım. lise yıllarımda eskiz çizerdim, yetenekliydim o zamanlar. karşıma alırdım bir objeyi, birebir aktarırdım kağıda. çok mutlu olurdum. sonra farkettim ki aklımdan bir karınca bile çizemiyorum, olmuyor. bu bende aşırı üzüntü yarattı çünkü sanatçı dediğin üretecekti; hayal edecek, kendi meyvesini ortaya koyacaktı. benim gibi fotokopi makinası olmayacaktı. ben de bıraktım bu çizerliği, çok uzun zaman oldu.
  
  kızımın yüzünü santim santim bellemiş olsam bile gözümü kapatınca sadece karanlık. o kıvırcık saçlarının maviş gözlerinin güzelliğini bilsem de göremiyorum, acayip koyuyor bana.
  
  şuan aklından sayı tut deseler onu da tutamam. millet hayalinde deniz kenarında buzlu viski yuvarlasın mutlu olsun.
  
  yine sinirlendim azıcık gözlerimi kapatayım da karanlıkta boş boş durayım madem ne yapayım?