erkeğin paspas muamelesine izin veren kadın

• iş nedeniyle her gün metro kullanıyorum. mâlum, pencereden dışarıyı izlemek mümkün olmadığı için yerin dibinde tek malzeme olan "insan"ı gözlemlemek zorunda kalıyorsun gözgöze gelmemeye çalışarak.
  
  dün, iki kız iki erkek dörtlü (muhtemelen) bir öğrenci grubu vardı hemen dibimde. kızlardan ikisi otururken iki erkek ayakta sohbet ediyorlardı ki buraya kadar sorun yok.
  
  derken, ayaktaki çocuklardan birisinin elinde balon ve ikide bir flörtü olan kızlardan birinin kafasına çat çat vurup gülüyor, ardından eğilip kedi gibi kızın ağzını burnunu ovuşturarak öpüp sonra sesli bir şekilde (herkes bakıyor) hakaret içerikli söz söylüyor, sonra tekrar gülüyor, sonra tekrar balonu vuruyor ve tekrar aynı hakaretlerle öpüyordu.
  
  kızın kafasına o balonu vurdukça sinirden yumruğunu sıkıyor öte yandan görmemek için hiçbir yere hareket etmenin mümkün olmadığı o ayaklı mezbahanede kendime başka yer arıyordum. etraftaki yolcular da benden farklı değildi uzaklaşmaya çalışıyorlardı.
  
  kızın saçlarını dağıtıyor, hakaret ediyor, elinden teli alıp mesajlara bakıyor o arada kız da yanındaki arkadaşlarına "yaa veer, hep mesajlarımı okuyorsun yaa" diyor onlar da "hih heh" diye yılık yılık gülerken kız kafasına balonu yemeye devam ediyordu.
  
  sıkışık bir metro düşünün. sessiz sedasız herkes durağını bekliyor ancak onca sessizlik içinde sulu sulu, sesli ve herkesi rahatsız edecek tavırla tatlı şiddet uygulayan bir yaratık var.
  
  tabi olayın genel görüntüsünden ve yeni neslin terbiyesizliğinden çok o kızın tepkisine baktım sinirli sinirli. aslında durumdan memnun, erkeğin böyle davranmasına "şikayet eder gibi yaparak izin veren" bir kızdı. o şekilde sevdirmeye alıştırmıştı kendini. kendi izin veriyordu buna.
  
  muhtemelen bundan sonra da içinden bir mücver abla çıkartıp hayatının neden böyle olduğunu, neden ilişkilerinin istediği gibi gitmediğini, erkeklerin ona neden öyle davrandığının cevabını arayacaktı.
  
  cevap tam da oradaydı, söylemek çok isterdim ama benim cevapsız sorularım bana yetiyordu ve zaten kendi durağıma gelmiştim.
  
  indim ve evime yürüdüm...