münacat

• münhasıran bir şiirin başlığı olmaktan çok, divan edebiyatı geleneğinde divanların en başına yerleştirilen, konusu tanrı'ya yakarış olan şiirdir.
  
  zayıf ve çaresiz durumdaki turgut uyar'ın tanrısına yakardığı şiiri ise şudur:.
  
  birden hatırladık seninle buluşamadığımız günleri
  gel ey büyük bakış yüce suskunluk gel artık beri
  
  kentleri ve kasabaları ve köyleri çevirdik senin adına
  kapıları tutmaktan artık herkesin nasır oldu elleri
  
  olsun daha da tutarız sen varsan düşüncemizde ama gel
  tutarız karaları ve denizleri ve yaşayan yürekleri
  
  kendin karşı koydun yaptığın saraylara zindanlara tellere
  yine kendin kullan artık kendi yaptığın tüfekleri
  
  bozgun bir şubat sensin, ekmek ve kan senden, ekim sensin
  nerende taşır büyütürsün nerende sonsuz gelecekleri
  
  hatırla, kendini hatırlat, o büyük haklılığı denize giden
  hatırla, karada ve denizde onardığın her yeri
  
  hatırla, karada büyük taşları üstüste kodun, hatırla
  yürüttün canalıcı denizlerde cesur gemileri
  
  «...senin hüznün bir yazgıdır, bir eski zamandır
  büyüksün artık büyük dirimine beni inandır
  
  bir değişmezlik sanırsın çoktan beri her şeyi oysa
  bir vakitler güneyde öyle kötü kullanılmış ki...»
  
  gecikmiş bilgeliğin yaşamış bir eski ağacı hatırlatır
  ki sen emzirirsin duyguyu, sen beslersin kalemleri
  
  sen yarattın, sendeyiz, suyumuz, toprağımız kanımız
  senden ey yüce bekleyiş, sanki bu kalın eller kimin elleri
  
  artık bize soluk ver, bizi besle, kendini hatırla
  ey biraz yavaş, biraz kutsal, beklerken az sevinçli
  
  seni bağışlamam çünkü ben büyük bir dirim taşırım
  çünkü ben ey derim ve severim ey demeyi bilenleri
  
  biz bir aşk nedir biliriz seninle, biz biliriz
  ey kim varsa orda o tek olanın adına çekin kürekleri
  
  turgut uyar, divan, bilgi yayınevi 1970 [büyük saat, yky 2002]