touch me not

• bir tarafta hic dokunamama, diğer tarafta dokunmanın en karmaşık şekilerinden grup seks ve bdsm ritüelleri ve diğer tarafta ağır engelli bireylerin bedenlerine en basitinden dokunma üzerinden kiside uyandırdığı duygular ve sonrasında cinselik üzerinden engelli bedenlere bakis.. zıtlıkları uç örneklerle ama özünde bir eksikliğin veya tatmin beklemenin çizgisinde anlatmaya çalışmak... bu acidan bakildiginda yani daha derinlerdeki sebepler üzerinden anlatılmak istenen bir hikaye kurgusunda zor bir isin ustlenildigi ortada. ama ortak amaç dokunmayı dokunmanin ozundeki iletisimi normalleştirmek. en karmasiğından en ayrıksı olanindan en basit olanına... keza hepsi bir dışa vurum; içseli ifade ediş biçimi bir nevi iletişim bicimleri. yargılamak yok sorgu yok sadece içsel önyargıları kırma ve kurulmak istenen iletişimi anlamak ve anlatma gayreti var.
  
  film öncelikle dokunamama üzerinden ve engelli bireylerin dokunulma deneyimleri üzerinden dedini anlatmaya basliyor. sonrasinda bdsm ve grup seks ile dokunulma deneyimlerine geciyor. sikinti da burada biraz. keza sadece bu bölümde gorsel olarak anlatim var. konuşma veya bu deneyim bicimini anlatmaya calismak yok. hikaye de bu noktada vermek istedigi mesaji layigiyla veremiyor. eksiklik ve filmdeki kopuklugun ana sebeplerinden biri de bu. gerçi kurgusal zemini farklı bir çalışma mesajını açık açık vermek de istemiyor. hikayedeki kişiler kim oldukları ve amaçları hafiften soru işareti olarak bırakılmak istenmiş. ama dokunma eyleminin normalizasyonu anlatilacaksa bu deneyimin en karmasik ve ayriksi bicimi bdsm ve grup seks bölümlerinin de diyaloğa kavuşturulması gerekliydi bana göre. son olarak müzikler çok iyiydi ve son sahnedeki özgürlük dansı güzeldi. en minimalist şekilde iyileşme böyle anlatilabilirdi keza.