9 mayıs 2018 üniversitelerin bölünmesi

• onu bunu geçtim sevdiğimiz her şey gidiyor bir bir..
  
  uyuyamıyorum nefes alamıyorum ben bu adamlar nasıl uyuyor ya gerçekten merak konusu..
  
  fındıklı tarafında çalıştığım günlerde sabah simit çay yapardım fındıklı sahilde metro yapacağız ayağına sahili piç ettiler kapattılar, kabataş iskelesini kullanıp adalara gidiyordum bisikletle iskeleyide piç ettiler, karaköyde banklarda oturup bir şeyler içiyorduk vapura binmeden karaköy sahilinde ırzına geçtiler nereyi sevsek yitirdik tek tek.
  
  istiklalde yürüyemiyoruz bile eski günlerdeki gibi ya tadilat oluyor yeri kazıyorlar ya yolda bakım çalışması var, bazen gün içinde kendime zar zor vakit ayırıp istiklalin ara sokaklarında bi kahve içeyim kafa dinliyeyim diyorum suriyeli peçete satanlar ya da dilenciler huzur vermiyor, taksim meydanından bahsetmek dahi istemiyorum.
  
  bazen macera olsun diye 2-3 haftada bir haydarpaşa-gebze banliyö trenini kullanırdım onuda kaybettik.
  
  eskiden galata taraflarına giderdik okul/iş çıkışı otururduk yerde ( evet evet yere oturuyorduk yolu kapatmadan ) 1 2 bira içip günün stresini atıyorduk belturu getirdiler bildiğin o güzel kulenin dibine masa atıp çamur gibi kahveleri, bayat çayları satmaya başladılar yan taraftaki merdivenlere şerit çektiler amına koydular güzelim galatanında..
  
  nefes alacak bir yer kalmadı yeter amına koyim yeter ya tek nefes aldığımız yer moda kaldı korkuyorum orasıda piç olursa ne yaparım diye korkuyorum.