tavşan

• tüylerinin yumuşaklığından ve masum görünüşünden dolayı insanlarca pek bir sevilen hayvandır. bu durumu patolojik olarak incelersek korkunç bir realiteyle karşı karşıya kalırız. insanoğlu, doğa karşısında varoluş bakımından zayıf olarak gördüğü canlılara karşı büyük bir acıma hissi duymaktadır. öte yandan bu his sonradan kazanılmış değildir. zira bir çok çocuk küçük bir tavşan gördüğünde "ne kadar şirin" demekten kendini alamaz. peki neden böyle yaparız. neden tavşanlara, sincaplara, pandalara ve dahi bir zayıf addettiğimiz bir çok yaratığı acımayla karışık bir sevgiyle yüceltiriz. zira insanoğlu doğa karşısında pek bir zayıftır. hatta o acıdığı hayvanların tamamından daha zayıftır. öyle ki bir tavşan ormanda 1 yıl boyunca hayatta kalabilir. ihtiyacı olan besinleri kendisi temin edebilir, koku duyusu inanılmaz gelişmiştir ve tüm vücudunu saran kıllar kendisini sıcak tutmaktadır. öte yandan bir insan bir ormanda kaç gün hayatta kalabilir? işte insanoğlu, doğa karşısındaki zayıflığa bir ortak aradığından dolayı söz konusu hayvanları, onları zayıf gördüğünden dolayı yüceltmekte ve onlara acımayla karışık bir sevgi duymaktadır. bu durumun çocukluktan itibaren devam etmesi pek bir manidardır. öte yandan yaşlılar pek de sevgi ve acıma beslemezler söz konusu hayvanlara. bunun sebebi de kesinlikle, söz konusu bireylerin artık doğayla baş etmeyi öğrenecek kadar tecrübe kazanmış olmalarıdır. artık zayıf değillerdir zira. insanoğlunun, doğa karşısındaki zayıf benzerlerine acıyarak avunmayı bırakıp, aklını kullanmaya başladığı gün doğmuştur medeniyet.
  edit: yazım hatası