altın gün

• yetmişli yılların türkçe rock şarkılarını 70' li yıllardan sonra hiç kimse bu kadar güzel icra etmemişti, şarkıların kendi sahipleri de dahil olmak üzere. grup şarkıların orijinal tarzlarına ve ses örgüsüne hiç dokunmamış, üzerine de kendi nüanslarını katmış. bu hiç dokunmama işi kolay bir şey değil. öncelikle bahsettiğimiz müzik 70' lerin müziği; günümüzden çok daha iyi bir dinleyici kitlesine hitap eden bir müzik. bu şarkıları bir aranjöre verirseniz “şu ana kadar gördüğümüz diğer örneklerde olduğu gibi” ister istemez batıracaktır. çünkü davulun alt derilerini çıkartıp davulun sesini kuru hale getirmek aklına gelmeyecektir, gelse bile günümüzün dolgun sesleri varken bunun gerekliliğini anlamayacaktır. getirteceği gitarist çok iyi caz çalacaktır hatta çok iyi rock da çalacaktır ama bu şarkıların dokusunu oluşturan tonları harmanlamak başka bir şey. basları o dönem de olduğu gibi çalmak için ya o dönemde yaşamak ya da o dönem müziklerini hatim etmek gerek; synthesizer ve vokal olaylarına girmiyorum bile. aranjörler dışında müzik grupları da bu 70’ ler işini şu ana kadar pek beceremedi veya becermeye tenezzül etmedi veya becerecek kadar sevmedi veya ben rastlamadım. bu grup, bu işi tüm ruhu, tüm enerjisi, tüm ayrıntılarıyla süper yapıyor. umarım devam ederler, o dönemden hakkı ile çalınması, günümüze getirilmesi gereken milyon tane şarkı var. ek olarak kexp işi çok güzel olmuş, npr / tiny desk konseri de çok iyi olur, grubu farklı ortamlara da taşır diye düşünüyorum.