izo

• filmin baslarinda karsilasilan sacmaliklarin er gec sona erecegini umarak beklemektedir seyirci. izo denilen kisilik onune geleni enlemesine, boylamasina, hipotenus hizasinda, zikzak, artik hayal gucune bagli olarak degisik sekillerde dogramaktadir.... ve dogramaya devam eder ve sonra yine devam eder.
  
  bazen olecegini sanarak mutlu olan seyirci izo'nun tekrar tekrar canlanmasiyla ter icinde kalir, cunku gorunen odur ki bu izo olmeden sinemadan cikilamayacaktir. kenarlarda oturan ve bogure kusa salonu terkeden insanlara gipta ile bakmaktadir araya sikismis, cikamayan seyirci. o arada izo kusbasi islerini birakmis ciglik cigliga sarki soylemektedir, seyircinin "nasi yaa" demesine kalmadan izo dograma islerine kaldigi yerden devam etmeye baslar. seyirci aglamak uzeredir, cok kalmamistir artik bir "imdaaat yangin var" patlatacaktir. icinden boyle afakanlar, terelelliler gelip gecmektedir. seyirci baska seyler dusunmeye calisir, tam o sirada mermi manyagi yapilan izo'nun bu sefer oldugunu dusunup sevinir, mamafih olmemistir namussuz. olmemekle kalmamis eline gitari almis cigirmaktadir yine. seyirci sagina soluna bakinir, nasil cikabilecegini tartar ama mumkun degildir, onu arkasi sagi solu sobedir. saatine bakar, 2 saat olmustur film baslayali ve bu korolasica izo olmemektedir. uyumaya calisir olmaz, hayal kurmaya calisir olmaz, yanindakiyle konusmaya calisir olmaz, caresizlik icinde cirpinmaktadir.
  
  tam artik honkurerek yangin alarmini verecekken film biter, seyirci salondan insanlarin ustunden atlaya ziplaya, kosarak, gercekten yangin cikmiscasina uzaklasir (nitekim bogrunde bi yangin cikmistir). anilarindan izo kelimesini ve hatta i, z ve o harflerini kazimaya calisir. temiz hava iyi gelir, derin nefesler alip verdikten sonra istiklal caddesi'nde gumuslere, kitaplara bakarak ruh sagligini korumayi basarir.