live 8

• bir kaç izlenim:
  
  mariah carey'e sanırsam "aman abla, çık şarkı söyle sadece, sakın 'bir iki laf da ben edeyim' deme" diye sıkı sıkı tembih etmişler sanırsam. gerçi bir ara sahneye afrika kıyafetleriyle çıkan çocukları gösterip "aha bunlar afrikalı" deyip zekasını sergiledi. o arada "aha şimdi zıçtık işte, gitti güzelim organizasyon" diye bir kaç organizatör kalp spazmı geçirmiş diyorlar. allahtan devam etmedi.
  
  pink floyd "comfortambly numb"u söylerken arka ekranda duvar gösterip üstüne "make poverty history" yazmak hangi süper zekalının fikriydi bilmiyorum, ama yavşaklığın, dangalaklığın ve hatta utanmazlığın daniskasıydı. lan o "wall" başka, öyle bildiğiniz wall'lardan değil...
  
  en süper tavrı, fazla konuşmadan çıkıp efendi efendi şarkılarını söyleyenler gösterdi. bunların çoğu da belli bir yaşın üstündeki babalardı, bu tavırlarıyla "biz biliriz bu işleri, değirmende ağartmadık bu saçları, bir şey çıkmaz ama neticede iyi niyet, çorbada tuzumuz olsun" dediler. hele rem sadece "biz rem'iz, bu da müziğimiz" dedi, ki ben bunu "bu işteki yamukluğu pek ala görüyoruz ama geri de durmayalım dedik" anladım.
  
  chris martin-richard ashcroft ortak çalışması çok güzeldi. gwyneth paltrow da öyle... her zaman öyle...
  
  bu dev organizasyonda en çok yokluğunu çektiğimiz isim ise frank zappa oldu. bu tür şeylere özel gıcığı bulunan abimiz, yaşıyor olsaydı, katılsın ya da katılmasın (katılmazdı, kesin) organizasyonu, arkasındaki mantığı, neyin aslında ne olduğunu, kısacası her şeyi bir güzel yerli yerine "oturturdu".