giotto di bondone

• nominalizm'in peşinden giden ressam.14. yüzyılda nominalizm’in etkisiyle, nesneler dünyasına olan ilginin artmasına paralel olarak, resimde nesnelerin içinde yer aldığı doğa da dikkate alınmaya başlanmıştır. bu bağlamda, sembolik anlatımın dışına çıkılarak doğa betimlemelerine yer verilmiş ve nesneler olabildiğince ayrıntılı olarak tasvir edilmiştir. giotto’nun resimlerinde figürler, gerçek bir mekana, üç boyutlu bir doğa parçası ya da bir mimari mekanın içine yerleştirilmektedir. misal, “ölü isa’ya ağıt” adlı resimde de olay, üç boyutlu bir manzarada geçmektedir. kompozisyonda yer alan kayalığın diyagonal olarak yerleştirilmesi ve geri plandaki kuru ağaç ile verilen manzara izlenimi, 15. yüzyılda daha da gelişecek olan sanattaki natüralist yönelişlerin ilk adımı olarak kabul edilebilir. giotto’nun resmin arka planını, 13. yüzyılın altın yaldızından farklı olarak mavi renge boyaması da, onun natüralizm arayışının göstergesidir.14. yüzyılda bireyselliğin önem kazanmaya başlamasıyla insana, onun fiziksel özelliklerine ve iç dünyasına olan ilginin artması, giotto’nun resimlerinde gerçek yaşamdan kişiler oluşuyla kullanmasına yol açar. genellikle dini konulu resimler yapmış olmakla birlikte giotto, kompozisyonlarında yer alan kişilerin gerçek yaşamda nasıl davranacaklarını hesaba katmaktadır.
  bu dönemde giotto, portre sanatına da yeni bir bakış açısı getirmiştir. onun bu alandaki en önemli yapıtlarından biri, padua’daki scrovegni şapel’de yer alan “enrico degli scrovegni portresi”dir. resimde scrovegni, geleneksel kurucu portrelerinden farklı olarak, önünde diz çöküp kilisenin maketini sunduğu meryem ile aynı oranlarda ve seviyede verilmiştir. bunun yanı sıra, model sadece armalarıyla ya da bir yazıtla değil, kişisel benzerliğiyle tanınmaktadır. gerçek hayatta olduğu gibi resmetme anlayışı giotto’dan önce nadiren görülmektedir. giotto, gerek dış dünyanın nesnel bir biçimde ele alınması ve gerekse öznelliğin gelişimine koşut olarak, modellerin kişiliğine ilişkin gerçekçiliğiyle rönesans’a öncü olmuştur. onun antikiteyle olan ilişkisi biçimsel anlamda, 15. yüzyıl floransa okulu’nda olduğu ölçüde kendini göstermemekle birlikte, antik düşünce kaynaklı hümanizm, 14. yüzyıl sanatına özellikle giotto ile girmiştir.