9 entry daha
  • diger bircok sevginin aksine en guclu olarak babanizdan uzakken hissedebileceginiz bir sevgidir. bu hem babanizin size duydugu, hem de sizin babaniza duydugunuz sevgi icin gecerlidir. aslinda bu tanim sevginin karekterine ters gibi durmaktadir. sonucta sevgi, sevenler yakinken daha guzel yasanmaktadir ve sanki daha anlasilir bir haldedir.

    ancak bizim ulkemizde, ataerkil aile yapisinin kulturumuze kattiklari neticesinde ozellikle de erkek cocuk ve baba arasinda imzalanmis gizli bir sevgi gostermeme antlasmasi var gibidir. mesela bir kiz cocugu babasina rahatlikla sarilirken bunu erkek cocuk yapmaz. ya da anne ogluna rahatlikla seni seviyorum veya ozledim seni derken babadan bu cumleleri duymak cok zordur. aslinda sevgi gostermemek bir bakima guclu oldugunu ispat gibidir ya da sevgi gostermek zayifliga isaret eder. bu sebeplerden dolayi cogu zaman bu sevginin ya da baba ogul arasindaki bagin ne kadar guclu oldugu anlasilamaz. hatta birakin bu sevginin gucunu, sevginin var olup olmadigi bile anlasilamaz cogu zaman. hele hele ortada otoriter ve dedigi dedik bir baba varsa birakin babaya karsi sevgi duymayi, hissedilen duygu korku ve korkunun dogurdugu nefret olarak algilanir cogu zaman. olumlu seyleri de goremezsiniz dogal olarak. ozelikle de cocuk yaslardayken, baba, sadece ceza veren, televizyon izletmeyen, istediginiz hicbir seye izin vermeyen veya bilgisayar oyunu oynamaniza sinir koyan birisisidir gozunuzde. korkarsiniz babanizdan. hele birde bulug cagi geldiginde aradaki catisma daha da artacaktir. baba icin ise laf dinlemeyen, sorumluluklarini yerine getirmeyen, abuk subuk seyler isteyen ve haylazlik yapan birisi dolasmaktadir ortalikta. o da anlayamaz cocugunu ne kadar sevdigini.

    sonra gun gelir ayrilirsiniz. cok uzaklara gidersiniz. basiniza bir is gelir, yardima ihtiyaciniz olur, derdinizi danisacak birisini ararsiniz... iste o anda birlikte ucurtma ucurdugunuz, size bisiklete binmeyi ogreten, haksizliklar karsisinda koruyan, maddi manevi hicbir destegi esirgemeyen, hastayken basinizda bekleyen, kucaginda tasiyan babaniz akliniza geliverir. eksikligini hissedersiniz... sonra duyarsiniz ki adiniz gectiginde gizli gizli aglarmis bir kosede. iciniz ciz eder... gozunuzden suzulen yasi gizlemeye calisirsiniz... ya da basit bir yanlis anlama sonrasi tatsiz biten bir telefon konusmasi ardindan gunlerce uyuyamadigini ogrenirsiniz. babaniz hakkinda dusundugunuz kotu seyler icin pismanlik duyarsiniz... ilk defa babanizi sevdiginizi anlarsiniz...

    baba ne dusunur veya ne hisseder orasini bilmiyorum (daha babalik asamasina ulasmis degilim) ama adiniz gecince bir kosede gizli gizli agladigina, ya da sizi yolcu ederken kal oralarda demesine ragmen bir ay gectikten sonra ise gel artik demeye basladigina gore anlamistir sevgisini... veya eksikliginizi hissediyordur.

    sonra telefonda konusursunuz. ya da mesajlasirsiniz internet uzerinden. ilk defa sevgi sozleri kullanirsiniz. icinizden gelerek ozledim, seni seviyorum dersiniz... o oglum der, gozumde tutuyorsun der... babacim dersiniz ilk defa... garip gelir insana tum bunlar. sonucta bir ceyrek asir gecmistir ama aranizda bu kelimeler hic gecmemistir...

    iste boyle bir seydir baba sevgisi...
65 entry daha
hesabın var mı? giriş yap