kurt cobain'in intihar mektubu

• orijinali şuradan okunabilecek mektup. türkçesi:
  
  "daha çocukça şikayetleri olan, tükenmiş, deneyimli bir ahmağın ağzından konuşuyor olmak. bu bayağı kolay anlaşılabilir bir not olmalı. yıllar boyunca, diyelim ki, cemiyetimizin serbestliği ve benimsemesi ile ilgili ahlak punk rock 101 derslerinden alınan öğütlerin ne kadar doğru olduğunu kanıtlamıştır. çok uzun yıllardır okuyup yazmakla birlikte dinlemekten, yaratmaktan da olduğu gibi heyecan almadım. bunlar için kelimelerle anlatılamayacak bir suçluluk duyuyorum.
  
  mesela sahne arkasındayken ve ışıklar sönüp kalabalığın çılgın tezahüratı karşısında, beni hayran olduğum ve kıskandığım freddie mercury’e olduğu gibi etkilemedi. gerçek şu ki sizi aptal yerine koyamam. hiçbirinizi. bu basitçe ne sizin ne de benim için adil değil. aklıma gelen en kötü suç, insanlara karşı sahtekarlık yapıp %100 eğleniyormuşum gibi görünerek dolap çevirmek. bazen sahneye çıkmadan önce saati yumruklamak, zamanı durdurmak geçiyor içimden. kulisteyken, ışıklar söndüğünde duyduğum çığlıklar da etkilemiyor beni.
  
  gücümün yettiğince değer vermek için her şeyi denedim ve deniyorum. tanrım, inan bana deniyorum, ama bu yeterli olmuyor. benim ve bizim birçok insanı etkilediğimiz ve eğlendirdiğimiz gerçeğine saygı duyuyorum. elden kaybolduktan sonra kıymet veren biri, o narsistlerden biri olur. ben çok hassasım. bir zamanlar bir çocukken sahip olduğum hevesi yeniden kazanmak için biraz uyuşmaya ihtiyacım var. son üç turumuzda şahsen tanıdıklarıma ve müziğimizin hayranı olan tüm insanlara daha çok değer verdim, ama hâlâ herkes için beslediğim asabiyet, suçluluk ve anlayışı aşamadım.
  
  hepimizin içinde iyilik var ve sanırım insanları çok fazla seviyorum. öyle çok ki, bu beni mutsuz hissettiriyor. üzgün, küçük, hassas, değer vermeyen balık burcu. neden tadını çıkarmıyorsunuz? bilmiyorum! ihtiras ve anlayış yemini eden cazibeli bir karım var ve bana eski halimi çok fazla hatırlatan bir kızım. sevgi ve neşe dolu, her gördüğü insanı öpüyor çünkü herkes çok iyidir ve ona kimse zarar vermez! frances’ in üzgün, kendine zarar veren, ölü bir rock’çı olduğumu düşünecek olmasına dayanamıyorum. iyi yapıyorum, çok iyi. ve minnettarım, ama yedi yaşından beri insanlara karşı genel bir nefret duydum… sırf insanlara iyi geçinmek ve anlayış sahibi olmak çok kolay görünüyor diye. anlayış! sanırım sadece insanları çok sevdiğim ve onlara çok üzüldüğüm için. geçen yıllar boyunca mektuplarınız ve ilginiz için alevler içindeki mide ağrısı cehenneminden hepinize teşekkür ediyorum.
  
  ben çok kararsızım, ümitsizim! artık eski tutkum yok, ve şunu hatırla, sönüp gitmektense yanıp kül olmak daha iyidir.
  
  barış, sevgi ve hoşgörü dileğiyle, frances ve courtney sunağınızda olacağım. lütfen devam et courtney. frances için. hayatı çok daha mutlu olacak bensiz… sizi seviyorum, sizi seviyorum!"
  
  ingilizcesi:
  
  to boddah
  
  speaking from the tongue of an experienced simpleton who obviously would rather be an emasculated, infantile complain-ee. this note should be pretty easy to understand.
  
  all the warnings from the punk rock 101 courses over the years, since my first introduction to the, shall we say, ethics involved with independence and the embracement of your community has proven to be very true. i haven't felt the excitement of listening to as well as creating music along with reading and writing for too many years now. i feel guity beyond words about these things.
  
  for example when we're back stage and the lights go out and the manic roar of the crowds begins., it doesn't affect me the way in which it did for freddie mercury, who seemed to love, relish in the the love and adoration from the crowd which is something ı totally admire and envy. the fact is, i can't fool you, any one of you. it simply isn't fair to you or me. the worst crime i can think of would be to rip people off by faking it and pretending as if i'm having 100% fun. sometimes i feel as if i should have a punch-in time clock before i walk out on stage. i've tried everything within my power to appreciate it (and , do, god, believe me i do, but it's not enough). i appreciate the fact that i and we have affected and entertained a lot of people. it must be one of those narcissists who only appreciate things when they're gone. i'm too sensitive. i need to be slightly numb in order to regain the enthusiasms i once had as a child.
  
  on our last 3 tours, i've had a much better appreciation for all the people i've known personally, and as fans of our music, but i still can't get over the frustration, the guilt and empathy i have for everyone. there's good in all of us and i think i simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad. the sad little, sensitive, unappreciative, pisces, jesus man. why don't you just enjoy it? i don't know!
  
  i have a goddess of a wife who sweats ambition and empathy and a daughter who reminds me too much of what i used to be, full of love and joy, kissing every person she meets because everyone is good and will do her no harm. and that terrifies me to the point to where i can barely function. i can't stand the thought of frances becoming the miserable, self-destructive, death rocker that i've become.
  
  i have it good, very good, and i'm grateful, but since the age of seven, i've become hateful towards all humans in general. only because it seems so easy for people to get along that have empathy. only because i love and feel sorry for people too much i guess.
  
  thank you all from the pit of my burning, nauseous stomach for your letters and concern during the past years. i'm too much of an erratic, moody baby! i don't have the passion anymore, and so remember, it's better to burn out than to fade away.
  
  peace, love, empathy.
  kurt cobain
  
  frances and courtney, i'll be at your alter.
  please keep going courtney, for frances.
  for her life, which will be so much happier without me.
  i love you, i love you!