hayırsız evlat

• aslında çok da eleştirilmemesi gereken evlat çeşididir. zira bir ebeveynin evladına bakışıyla evladın ebeveynine bakışı arasına muhakkak fark vardır. her şeyden önce, ebeveynin gözünde, evlat onlarındır; sahip oldukları ve kendi ürettikleri bir mahsuldür. varlığı kendi varlıklarından ileri gelir. dolayısıyla ona gelecek her halel kendilerine gelmiş, onun kazandığı her başarı kendilerine aitmiş gibidir; çünkü özdeşleşme hat safhadadır. kuzguna yavrusu anka görünür ibaresi de bunu açıkça gösterir.
  
  buna karşın, evlat safında durumlar o kadar da aidiyetle dolu değildir. bilincinde ve kendi tasarrufunda olmadıkları bir sürecin sonrasında var olan evlat, ebeveynin kendisine duyduğu sahiplenme hissini duyumsa(ya)maz. duyumsayabileceği olsa olsa bir vefa hissidir ki o da yıllarca bakılıp ilgilenilmesinin karşılığıdır. lakin anne-baba, çocuğuna, sonrasında emeklerini ödesin şartıyla bakmaz sadece. bakar, çünkü baktığı aslında kendisidir, kendi parçasıdır, dolayısıyla zaten mutualist bir ilişki mevcuttur. evladın sonrasında anne-babayla ilgilenmesi, ebeveynin cilası olur.
  
  işbu halde hayırlı-hayırsız evlat tanımını değiştirmez gerekir. çünkü hayırsız olarak nitelenen ilgisiz evladın tutumu o kadar da anormal değildir. bu yüzden hayırsız evlatlara laf edip onları alaşağı etmektense, hayırlı olanlarının ayrıcalığını vurgulamaya odaklanmak daha uygun olur kanımca.