1 entry daha
  • kendime mutluluğu yakıştırmamamdan sanırım. mutluluğum bir anda manikleşiyor, sonraysa soyutlanıyorum dünyadan. oysa kimse benim kadar gülümsemiyor, kimsenin kahkahası benimki kadar yüksek değil, kimsenin gözleri benimki kadar parlamıyor, kimileri şeytan tüyüm olduğundan bahsediyor, kimileri komikliğimden, beğenenlerim var. oysaki bölünüyorum. düşüşe geçtiğim halimi saklamak istiyorum insanlardan. vesveselerimden, huzursuzluğumdan, güvensizliğimden, ölme isteğimden utanıyorum. utancımdan utanıyorum. gözlerimi kapayıp rahatsız bir uykuya dalıyorum sonra.
hesabın var mı? giriş yap