ekşi uyarı

• hikayemizi herkesin hikayesinden sıyırmak yaşamdaki tek marifetimizdir desek yanılmış
  olmayız. bunu bize özgü kılan şeyler neyse onun peşinden giderek yüceltiriz. detaylar ancak
  başkalarının yaşamlarındaki gibi sıralanmadığında kıymetlidir. yalnız bu sebeple günümüz
  insanının diğerlerinin hikayesinden ayıracağı bir “kendilik öyküsü” oluşturamayacağını
  rahatlıkla söyleyebiliriz.
  bunun sebebi elbette dilde gizlidir. dünyada hemen her şeyin içinde bizi diğerlerinden
  ayıracak bir bakış açısı, bir anlatı bulmaya gelmemiz yüzünden, bizim için dünyanın " ne
  olduğu” diğerlerine sunulacak en keskin belirleyici şeydir.
  son yirmi yıldır bizim ülkemizde de dil değişime uğradı. kişisel gelişim furyasının olumsuz
  etkisiyle “farkındalık sahibi olmak” gibi tanımlar entelektüel ve bilge bir kişilik olmayı
  tanımlayan şeylerin yerini aldı.
  herhangi bir meselede o meselenin sebep ve sonuçlarını olabildiğince basit ifade edebilmek
  dururken o meselenin sonuçlarının yarattığı duyguyu ifade etmeye yöneldi insanlar.
  dildeki bu katmanlaşmanın olumsuz etkisi şudur: hikayede kopukluklar başlar ve asıl olan
  anlatılamaz bir şey olarak altta kalırken üstte yalnızca duygusal bir çukurun içindeki insan
  kalakalır. bu sebeple günümüz insanının buhranı da diğer insanların buhranından ayrılmaz bir
  katmanda birleşir. günümüz insanı hikaye anlatamayacağı için gündelik yaşamının parçalarını
  toplumun takdir ettiğini düşündüğü formlarda birleştirerek sunar. fotoğraf paylaşma
  yazılımlarında “hikaye” özelliği eklenmesi insanların çoğunlukla var olmayan hikayelerini
  değerli görerek ve göstererek içi boş, esastan uzak bir varlık halini sürdürmelerini
  destekler.
  bugünün insanlarının “dünya budur” diyerek gördüğü kelimeler, yani o fotoğraflar aslında
  büyük bir körlüğün ve dünyaya karşı sağır bir ruhun dışavurumudur.
  hal böyleyken dünyanın ne olduğuna karar veren insanın sınırlı algılamasıyla yeniden
  biçimlenmiş estetik algısının ona “iyi, güzel, harika” olduğunu söylediği yani değerli
  bulmasına neden olduğu şeyler teknoloji sahibi bir primatın beğenebileceği şeylerdir.
  bu sebeple insanların değerli bulduğu şeylerin çoğunun (gündelik yaşamın içinde olanlarının,
  tv’den süzülenlerin) değersiz olduğunu ve tiksindirici olduğunu söylersek yanılmış olmayız.
  insanların kendi kelimeleri ve kendi deneyimleri olmadığından içine girdikleri bu “beğen”
  kıskacı aslında geçici bir oyalama sağlar. kullanılmayan organlarımızın gücünün düşmesi gibi
  kullanılmayan bu zihin hikaye oluşturamadığından başkasının hikayesini almak, geçici olarak
  kabullenmek, yaşamak ve gerçek bir insan olmanın duygusundan uzaklaşmak durumundadır.
  gerçek bir insan olmak ancak deneyimlemekle mümkündür. göğün rengini hayranlıkla izlemek
  yerine göğün rengini hayranlıkla izleyen bir insanı izleyecek olan insanları düşünerek
  yapılmış bir hareketler bütünü insanı ancak bir “aptal” yapar.
  genç nesilin ölümüne savunduğu ve özdeşim kurduğu yazar, çizer, şarkıcı ya da oyuncuların
  çoğunun bu estetik verimliliğin çok altında kaldığını ancak insanların bunun
  değerlendirmesini yapamayacak kadar zayıf durumda olduğunu söylersek yanılmış olmayız.
  devletler,önce estetiği değiştirir sonra etik değişiverir. değişen bu dünyanın etiğinde
  ideal insan olma tasavvurunu anlamaya çalışan sıradan biri bile zayıftır ve yalnızdır.
  kimse mükemmel olamaz derler. mükemmelin tanımı bile kirlenmişken basit bir insan olmayı
  eksik bir şey gibi gösterirler ve insanlık giderek budala yolunda yürür.
  kelimeler her şeydir. kendi kelimeleriniz var mı?
  
  size verilenler üzerinden mi dünyaya bakıyorsunuz?
  yüksek ihtimalle düşüncenin derinliğini anlamayacaksınız ve heyecanla laf yetiştirmeye
  çalışacaksınız ya da kimsenin görmediği kısa bir yazı olacak bu.
  gören gözlere ulaşır umarım.
  değerli olduğunu düşündüğünüz şeyler değerli değil.