bowery electric

• bir zamanlar yaptıkları müziği max frisch tanımlasın:
  "eski bir hollanda adı olan bowery, artık polisin bile girmediği bir mahalle, düşkünler diyarı ama manhattan'ın göbeğinde; bir adalet sarayının mermer duvarının köşesini dönüyorsunuz ve yüz adım sonra kendinizi düşkünlerin, ayyaşların, başarısızların, her türlü sefil yaratığın, yani hayatın mahkum ettiği insanların diyarında buluyorsunuz; onlar için bir hapishaneye bile gerek yok, bowery'ye bir kez düşen bir daha oradan çıkamaz. yazları bu insanlar kaldırımda, kaldırımın kenarındaki su oluklarında otururlar, orada yürümek isterseniz satranç tahtasındaki at gibi hareket etmek zorunda kalırsınız. kış olunca içeride, barınaklardaki demir sobaların çevresinde toplanırlar, uyuklarlar, kavga ederler, horlarlar, hiç değişmeyen öykülerini anlatırlar ya da birbirlerine dayak atarlar; ortalık ucuz içki, gazyağı ve yıkanmamış ayak kokar..." stiller
  electric'i albeni diye çevirsek büyük bir günah işlemiş sayılmayız.
  düştük bir kere