• evde bazen böyle düşünüyorum. bazı odalara hiç de öyle girip çıkmadığım aklıma geliyor. antrelerde yokum. bazı odaların eşeleri köşeleriyle samimi olamamışım. bazı eşyalara neredeyse hiç elim değmemiş. böyle anlarda bir bulantı yaşıyorum. mesela diyorum şu koltukların arkasındaki boşluğa geçip uzansam. çünkü oraya hiç ayak basmadım. antrede ders çalışsam diyorum bazen. çünkü oradan yalnızca geçiyorum. oysa oraya bazen, gün içinde, ışığın düştüğü son saatler güzel bir ambiyans yaratıyor. sanki bir romanın içindeymiş gibi bu dünyadan yalıtılmış oluyorum. ilkokuldaki kırtasiye kokularına benzer bir dünyadışılık hissediyorum. çünkü evin bu pek uğramadığım yerleri henüz kirletilmemiş anılarla.
hesabın var mı? giriş yap