en iyi arkadaşın en kötü gününde gitmesi

• neden sonra farkına varıyorsun
  etrafındaki korkunç ıssızlığın.
  yâr olsun, dost olsun, ne arıyorsun,
  adresi belli mi vefasızlığın?
  
  aşk, dostluk!.. hepsi dökülür yapraklar!
  çıplak bir ağaç durgun suda aksın.
  yalnızlık dediğin hayatta başlar;
  kabir boyunca devam etmek için.
  
  (bkz: cahit sıtkı tarancı), (varlık, 1 ocak 1942)