spinning

• bisikletli manyaklar sporu. deli gereci. cok lazim, en bi lazim (sanki).
  en bir manyak olmasi lazim gelen bir hoca bastaki bisiklette, yuzu diger "minik" manyakciklara donuk, onlar da kendi bisikletlerinde oole kurulmuslar hep beraber. yavas yavas sakin sakin tingir mingir giderkene (pedal cevirirkene), bir anda baslar o en gaz muzik. (hatta eye of the tiger calmisligina bile sahit oldum, o derece.) iste o anda olan olur:
  dil yandan sarkip helak olunana kadar "aban pedala aban, dayan guzelim dayan"dir. su ic su ic nereye kadar, hala kurur dil damak. tam "oh leen, sarki bitti artik bi yavas yavas gideriz cok sukur" mertebesi mutluluguna erismissinizdir ki, hop yeni sarki baslar, ozellikle psikopat enerjisindeyse sozkonusu ortmen, baslarsiniz bu sefer tepeleri tirmanmaya (mahsuscuktan tabi, yoksa hepimiz salonda vantilatorun karsisinda, cd calarin dibinde oole mal mal durmaktayizdir, hadi sadece uzamsal olarak diyelim). biter o da, "oy accik oturalim" diyecekken tam, bu sefer sprintler gelir hadi bakalim. run forest run. sular seller gibi ter akitir, ter musluklariniz olsa da vanadan kapatsam hisleri gelir. belki de gelmez ama tabi;
  genelde 40 dakika falan suren derslerde, yaklasik ilk 20'den sonra bi adrenaline rush gelir ki... boole sahane bi kafa yapar, yorgunluk falan kalmaz, helak melak hic kasmadan mutlu, gevsek, ve goz kapaklari hafif inmis bir garfield suratiyla niy nay nom diye gidersiniz, bacaklarin acisi kalmaz, kus gibi hafif, kafa bi milyon... oole "yuksek yuksek" ama hafif alcaktan ucaraktan... sirf ona deger be galiba. ya da donup dolasip gene gitme sebebi bu olsa gerek, yoksa bilmiyorum neden cekilir bu eziyet. adam gibi bin bisikletine kirda bayirda dolas demezler mi? ben derim mesela.