1 entry daha
  • türkiye devrim yapılacak bir ülke değil, ancak evrim mümkün, kastım şu: aşama aşama düzelecek. muhalif olmak tek başına bizi mahallenin delisi yapar. programı olmayan muhalefet anlamsız, faydasız ve örgütsüzdür. peki programımız ne olmalı? zor soru budur. yaklaşık 30 yıldır dünyanın sol kutbu yok, sol için çekim merkezi yok; sol humanizm, çevre bilinci, hayvan hakları, gelir adaletsizliğinde makul iyileşmeler... gibi tali konulara indirgendi tüm gelişmiş batıda. yani solu sol yapacak olan bir program kalmadı. "dünyanın bütün işçileri birleşin" mottosu da artık anlamını yitirmeye başladı yoğun makineleşme nedeniyle. yani işçilerin "üretimden gelen gücü"nde büyük bir kayıp yaşanıyor. sonuçta sosyalizm kapitalist ekonomi içinde eski dayanaklarını yavaş yavaş yitirmekte, güç kaybetmekte.

    türkiye için sol chp, dsp gibi kitle partileri olmuştur, daha doğrusu sol bu alana hapsedilip, pasifize olmuştur, diğer yanı da etnik kürtçülük politikası tarafından esir alınmıştır.

    iç kararttım farkındayım. kahramanlar çağı kapandı bence, sakin, sessiz ve kendi dönemimizi yaşayacağız, geleceğin karanlığı parçalayacak bilgi ile aydınlanacağını umacağız. temel bir argumandır: kendisine yardım edilmesini istemeyen kişiye (topluma) yardım edemezsiniz. toplum ezile ezile öğrenecektir, başka seçeneği yok. gelişmiş dünya söz çağındadır, biz ise eylem çağındayız, söz bizim toplum için ifadesizdir. bize acı ve zor lazım.
1 entry daha
hesabın var mı? giriş yap