metroya son anda binmek

• gerçekten haz veren bir durumdur. hatta sanki 5 saniye sonra patlamaya ayarlanmış olan ve arkada bırakılan bir saatli bomba olduğu hissine kapılmayı sağlayan, herkese tavsiye edilebilecek türden heyecan ve korkunun harmanlandığı bir aktivitedir.
  
  kağnı hızındaki yürüyen merdivenlerden -yere kapaklanmak pahasına- üçer beşer inilir ve bu esnada merdivenlerin bitmesine yakın toprak kokusuyla karışık hafif küfe benzer bir bulutumsu surata çarpar. neyse, bir bakmışsınız ki henüz inmekte olan insanlar bir bir üzerinize gelmektedir. onların arasından ufak ve atik vücut çalımları ile sıyrılıp kapıya yöneldiğinizde kafanızda "acaba?" şeklinde bir soru beliriverir. çünkü bu esnada tam binmek için ayaklar açık bir vaziyette kapıya doğru yapılacak bir hamlede kapının kapanması, oldukça gülünç ve bir o kadar da ciddi sakatlanmalara yol açabilecek bir talihsizliktir. lâkin vagon içersinde bulunan 3 5 tane fırlama insanın el işareti yaparak ve sırıtarak "hadi hadi!" şeklindeki tepkileri bir anda her an kapıları kapanmaya hazır bir metro olduğu gerçeğini tekrardan insana hatırlartır ve gereken hamle tam yerinde ve zamanında yapılır. artık o kapı kapanış sesinden sonra alından akan soğuk ve tuzlu terleri silmekten başka yapacak pek birşey kalmamıştır ve yer varsa oturmak için rahat bir koltuk arayışına gidilir.
  
  eğer bu heyecanı tekrar yaşamak isteyenler olursa, bir sonraki durakta indikleri vagondan en uç vagona kadar sıkı bir depar atabilirler.