josef breuer

• "bir şey daha diye devam etti josef breuer, bertha yalnızlığımı azaltıyor. kendimi bildim bileli içimdeki boşluklardan korktuğumu hatırlıyorum. bu yalnızlığım insanların var ya da yok olmasıyla ilgili bir şey değil. ne demek istediğimi anlıyor musunuz?
  
  “ah, bunu benden iyi kim anlayabilir. zaman zaman, var olan en yalnız adam olduğumu düşünürüm. dediğiniz gibi bunun, insanların varlığı ya da yokluğuyla ilgisi yok, üstelik yalnızlığımı elimden aldıkları halde gerçekten benimle olmayanlardan nefret ederim.”
  
  “ne demek istiyorsunuz friedrich? sizinle nasıl olmazlar?”
  
  “benim için aziz olan şeylere değer vermeyerek! bazen yaşamın o kadar içini görebiliyorum ki birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum."
  —ırvin d. yalom, nietzsche ağladığında