askeri tarih

• uzun bir dönem boyunca tarih disipliniyle özdeş olarak telakki edilmesine rağmen aslında tarihin alt-dalı olmaktan öteye gitmeyen araştırma alanlarından biridir. siyasi tarih alanıyla da yakın bir ilişki kurduğu söylenebilir. çoğu zaman bu iki anlatının okuyucuya iç içe geçmiş bir şekilde aktarıldığını belirtmek mümkündür.
  
  belirtilen bu iç içe geçme halinin voltaire'in geçmişte sanki dünyada savaşlardan ve kralların hayatından başka hiçbir şey yaşanmadığı algısına itiraz etmesine bağlı olarak değişmeye başladığı görülmektedir. bu nedenle aydınlanma ile birlikte eleştirel şüpheci bir tarih felsefesi üretilerek halkın tarihine yönelme durumunun geliştiği ifade edilebilir. bunun yanında üretilen bu yeni tarih anlatısının genel ve evrensel bir felsefeye bağlanmaya çalışıldığını da vurgulamak söz konusudur.
  
  vurgulanan bu ifadeden de anlaşılacağı üzere halkın tarihini yazma çabası tarihçileri derin bir uykudan uyandırmış olsa da bu tarihin felsefeye bağlanmasıyla birlikte tarihçilerin yeniden uykuya daldığı anlaşılmaktadır. çünkü bu sefer de kendi kurumsal alanını korumaya çalışan tarihçilik, pozitivist ideolojinin altında olan yardımcı bir disiplin seviyesine indirilmiştir. dolayısıyla ele alınan dönemde askeri-siyasi tarihe karşı aşırı bir yargı üretilmiş ve bunun sonucunda da yine tarihi toplumsal gerçeklikleri dengeli bir biçimde anlamak ve yorumlamak neredeyse imkansız hale gelmiştir.
  
  gelinen noktada ise artık eklektik olsa da dengelilik ilkesini önemseyen bir tarihçilik anlayışı gelişmektedir. bu bağlamda askeri-siyasi tarih yazma girişimlerinin toplumsal tarihi etkenlere bağlı olan arka plan atlanmadan icra edilmeye çalışılması son derece olumlu bir gelişme olarak tezahür etmektedir. coğrafi, tarihi, konjonktürel, demografik, iktisadi, kültürel ve toplumsal etkenleri bütünlüklü gören bir medeniyet analizinin arka planda tutulduğu askeri-siyasi tarih yazma girişiminin toplumsal belleğin canlı tutulması adına oldukça faydalı olacağını belirtmek mümkündür.