bir ekşi sözlük yazarının iç dünyası

• bu dünya öyle yuvarlak falan değil.
  
  bir sürü köşesi olan bir oda gibi düşünün. her duvarında dışarıyı görebileceğim bir cam var. kafamı kaldırdığımda dokunabileceğim kadar yakın yıldızlar var. ama hiç birine dokunmuyorum, her biri gökyüzünde güzel.
  
  büyük bir kapısı var. isteyenin girip, isteyenin çıktığı.
  
  bazen camdan dışarı bakıyorum. etraftaki diğer dünyalara bakıyorum. dışardan güzel gözüküyor her dünya. bazen kapıya çıkıyorum ellerimi götüm birleştirip.
  
  bazen davet ettiklerim oluyor. bazıları davetsiz içeri giriyor.
  
  yapı hala sapasağlam. girenin konforu yerinde oluyor. bugüne kadar kimseyi kovmadım. kimisi bağıra çağıra çıktı gitti, kimisi sessiz sedasız, kimisi siktiri çekerek. lan şimdi bu niye gitti diye sorguladıklarım da oldu, aman siktir et dediklerim de.
  
  kimisi de kuruldu köşeye götünü bile kaldırmıyor. kimisi çıkıyor, sonra geri geliyor. bir şey anlatıyor geri gidiyor.kimisi dinlenip soluklanıp gidiyor.
  
  kimsenin dünyasına gitmedim. gelenler boş gelmedi. sevinçleriyle, mutluluklarıyla, hüzünleriyle geldiler.
  
  giderken elleri boş gitmediler tabi. aldılar iyi, kötü şeyler.
  
  giden mi terkeden yoksa kalan mı sorusundaki kalan oldum. kimseyi terketmedim. giden kendi gitti.