205 entry daha
  • ölüme inanmak.

    varolmanın acısı tüm insanların çektiği bir ızdıraptır. ama çok azı çektiği acının adını varolmanın acısı olarak koyar. günlük hayata dair yaşantıları, olmamışlıkları, sevilmemek, ihanete uğramak, başarısızlıklar, daha iyisini hakettiğini düşünme vs vs... bütün bunların temelinde yatan şey varolma çabasıdır. kendi benliğinin diğerlerinden farklı ve özel olması böylece kendini tanımlamak... amaç bu. bunu yapamadığın her durum büyük bir ıstırap kaynağı. varolmanın acısının farkında olanlar için hayat daha zor. çünkü bu hayat yalnız yaşanmıyor. diğerleri ile birlikte bunu anlamlandırman, onlara rağmen ve onlarla birlikte ifade etmek gerekiyor. ve biliyorsun ki, bu acı dünyayı gezmekle, eğlenceden eğlenceye koşmakla falan dinecek bir acı değil.

    işin sonucuna bakıldığında bu hayat bitecek. nasıl yaşarsan yaşa bitecek. inançlıysan şu an yaşadığı şekliyle bitecek. bu iraden inandığın öbür dünyada olmayacak. inançsızsan zaten bitecek.

    bilemiyorum çoğu zaman çok kısa bir hayata sahip olduğumuzu hissediyorum. zaman çok hızlı geçiyor. günlük yaşantıda yapılması gereken en alt düzey şey diğerleri ile kurulan iletişimi kaliteli tutabilmek. ne kadar hayal edilirse edilsin yalıtılmış bir hayat yaşayamıyoruz. sorunu kendi içimizde çözmemiz gerekiyor. ve bence en önemlisi kendimize alan ayırmamız...

    ölüme inanmak dedim çünkü insan yapısı gereği ölümü unutarak yaşamak zorunda. biteceğinin her an farkında olarak yaşayabilseydik kimse evlenmez. kimse çoluk çocuk yapmaz. kimse tükettiğinden daha fazlasını kazanmaya çalışmazdı.
382 entry daha
hesabın var mı? giriş yap