hatırlanan en eski anı

• 4-5 yaşlarındaydım. samsun'dayız o zamanlar. bir parkta annem, babam ve ablamla yürüyoruz. sadece çok yorulduğumu hatırlıyorum. ayakkabılar sıkıyor muydu, emin değilim. annemin elini bırakıp bir banka oturuyorum. ve ayakkabılarımı çıkarıp atabildiğim kadar uzağa fırlatıyorum...
  sonrası yok, hepsi bu...
  annem bazen en değişik çocuğum sendin, derdi. neden öyle söylerdi bilmiyorum. sorgulamamışım o zamanlar, keşke sorsaymışım...