romantizma

• ne zaman birileri canımı yaksa, açar geceden sabaha kadar tekrar tekrar dinlerim bu albümü. yıllardır bir ritüel oldu artık. ruhuma öyle iyi geliyor ki.
  
  hala tanımlayamadığım bir sihri var. biraz hırs, biraz kırgınlık, biraz intikam, biraz sadakat. hem kaybediş hem dik duruş. alıp götürüyor beni çok farklı diyarlara. hani derler ya “galiptir bu yolda mağlup”. işte o var. kaybettiğinizi düşündüğünüz anda aslında nelere sahip olduğunuzu hatırlatıyor.
  
  bir de başka bir şey sezdim ben bu albümde. parçalar öyle bir sırayla dizilmişki, ilk önce o ilk aşkın heyecanı, umudu, mutluluğuyla başlıyor. biraz da tutku. dinledikçe bir sonun yaklaştığını hissediyorsunuz. ağır bir sitem çöküyor. sonlara doğru karamsarlık, kırgınlık hissediliyor şarkılarda. derken kendinle yüzleşme ve her şeye rağmen dimdik ayaktayım hissi.
  
  sanki başlayıp biten bir aşkın kronolojisi gibi.
  
  yaşa, var ol sagopa !!!