iş yerinden nefret etmek

• her calistigim yerde uzun sure kaldiktan sonra hissetmeye basladigim sey. su aralar yan kubiklerde 7/24 sohbet eden, bizim isle hic alakasi olmayan hiyarlara gicik oldugum icin is yerinden nefret etmeye basladim. ses tonlarini, bitmeyen sohbetlerini miktigimin hiyarlari. cogu sohbetin isle alakasi da yok. havadan suda bir de soganli sarimsakli kofteli sandvicler yaptirip yiyorlar ogle aksam, ne zaman acikirlarsa, kokutuyorlar ortaligi. kimse de ses cikarmiyor bunlara. herkes kulaklik takip muzik dinliyor. yahu surekli muzik dinlemek zorunda miyim bunlari duymamak icin? ses gecirmeyen kulakligi bile deliyor bunlar.
  
  toplantiya gittim, geldim, hala konusuyorlar.