öğrenildiğinde ufku iki katına çıkaran şeyler

• samanyolu galaksisinin fotoğrafı nasıl elde ediliyor?
  
  halen günümüzde şekli tam olarak bilinmemekte olan görseldir. (fotoğraf diyemeyiz çünkü o kadar uzağa gidip fotoğraf çekerek bize aktarabilecek bir araç yok günümüzde.)
  büyük bir pastanın üzerinde minik bir nokta olduğumuzu düşünürsek pastanını genelini görmemiz için pastadan ayrılmamız gerekmektedir. bunu samanyoluna uyarlarsak, samanyolu haritasını oluşturmanın anahtarı, herhangi bir nesne kümesinin nerede ve ne kadar uzakta olduğunu bilmek gerekir.
  galaksimizdeki yıldızların ve bulutsuların dağılımını bulmak için, gökyüzündeki tam konumları ve çok sayıda nesneye olan mesafeleri bilmemiz gerekir. astronomik mesafeleri ölçüm için bazı yöntemler uygulanıyor.
  (yöntem, trigonometrik paralaks yöntemi'dir. yerkürenin yörüngesinin zıt uçlarından görüldüğü gibi pozisyondaki hafif kaymasını ölçerek yıldıza veya başka bir nesneye olan uzaklığı belirleyerek elde edilir. )
  bu bilgiler ışığında sanırım 30 ışık yılı içerisinde bulunan tüm kütlelerin haritası çıkartılmış. o mesafeden uzakta olan ve keşfedilen şeyler tamamen hayal ürünü komşu kütlelerle birleştirilmiş bulunmakta. (hala keşif yapıldıkça galaksi haritası şekilleniyor) esa'nın gaiauydusu bu görevi yerine getirmek için hala çalışıyor. eylül 2016 yılı itibariyle 1.142 milyon yıldızı haritalandırmıştır. yıldızların arkasındaki kütlelere de erişebilmiş değiliz henüz. bu da önemli bir ayrıntı. galaksi'nin bulunduğumuz konuma yakın çaptaki keşif harici oluşan görsel tamamen gözlemlenen diğer galaksilerden araktır aslında. (vitrindeki diğer pastalardan gördüğümüz kadarıyla)
  
  ilk görsel, 1785 yılında yıldızları saymayla kafayı bozmuş william herschel tarafından ortaya çıkartıldı.
  sonra teknolojik gelişmeler ışığı altında nasa bu görsel'i oluşturarak tüm dünyada kabul görmesini sağladı.
  
  galaksimizdeki yeni yıldızların büyük çoğunluğu sarmal kolların içinde oluşuyor ve bu yüzden yakındaki gökada'yı haritalandırmanın biraz daha kolay olmasını sağlıyor. fakat yıldızlar yoğun gaz bulutları içinde oluştuğu için, enerjisini kazandıkran sonra bu gaz bulutunun kalıntılarını ısıtır ve yakar. bize de dünya parlayan bir hidrojen bölgesi olarak görünen şeyleri üretirler. buna en iyi ve en yakın örnek orion bulutsusudur. işte problemlerin biri de bu bulutsusuların arkasını görememekte. teknoloji geliştikçe daha ileriyi görebileceğimiz için bu harita her geçen gün revizyona uğrayabilir.