sevgi

• sevgi.
  sevgi diyoruz. aşk diyoruz.
  çeşitli tanımlamaları mevcut. aşk sevgiye dönüşüyor diyoruz, ama sevgi aşk’a dönüşüyor mu? bilmiyoruz.
  hepsinden bi gün mutlaka bitecek bir şey gibi söz ediyoruz. tüketim çağında yaşadığımız için belki. belki doyumsuzluktan. belki insan doğası bunu getiriyordur, zamanla. bilemiyoruz.
  sadece yaşıyoruz.
  sevgi adı altında yaptığımız anlamsız şeylerin sebebi kendimizken, sevgi’yi suçluyoruz.
  “sevdiğimden yapıyorum”
  “sevdiğim için takılıyorum”
  “ne yaptıysa sevgisinden yapmıştır, çok seviyor, belli”
  
  örnekler uzar gider daha. ama toplum içinde, toplum tarafından, özel alanlarımıza da bunlarla giriliyor. sevgi, böyle her yaptığının arkasında bir suçlu bulma eğilimine sahip insanlar için resmen bir suç aleti oluyor.
  
  “sevdiğim için yapıyorum sen karışma” diyerek bir insana hayatınızı adıyorsanız ve karşılık alamıyorsanız yalvarıyorum o işin peşini bırakın. ne kendinize, ne karşınızdaki insana böyle bir şey yapmaya hakkınız yok. çünkü sonra, beklemediğinizi iddia ettiğiniz ve alamadığınızda delirdiğiniz karşılıklar, bunlarla karşılaşınca verdiğiniz tepkiler, hiçbirinin sevgi ile alakası yok.
  insanın içinde sevgi varsa her koşulda vardır.
  sırf sizi sevdiğini düşündüğünüz zamanlarda karşınızdaki insana, yapabileceğiniz kötülükleri yapmayıp iyi şeyler yapıyorsanız bunun sebebi sevgi değil, ikiyüzlülüktür. çıkarcılıktır.
  ve yine, sevilmediğinizde ortaya çıkan ikinci bir kişiliğiniz varsa zaten sevgiyle hiçbir zaman ilginiz olmamıştır.
  
  geçirdiğiniz zamana, harcadığınızı sandığınız emeklerinize yazık olur.